ارزيابي اثر عضويت ايران در موافقت‌نامه‌هاي تجاري بر صادرات شيلات: رهيافت درستنمايي شبه بيشينه پوآسن

عضويت در موافقت‌نامه‌هاي تجاري نقشي موثر در كاهش موانع تجارت و توسعه جريان تجاري ميان كشورها دارد. با اين وجود، شواهد تجربي بيان‌كننده اين است كه حضور در يك موافت‌نامه تجاري نمي‌تواند تضميني براي توسعه صادرات در همه كشورها و همه محصولات باشد. لذا، با توجه به اهميت صادرات بخش شيلات در سال‌هاي اخير و نبود مطالعه‌اي در اين حوزه، هدف مطالعه حاضر بررسي اثر حضور ايران در موافقت‌نامه تجاري بر صادرات شيلات است. براي دستيابي به اين هدف از الگوي جاذبه و داده‌هاي صادرات ايران به 25 كشور آسيايي با سهم 88 درصدي در دوره زماني 2001-2016 استفاده شده است. براساس نتايج، حضور ايران در موافقت‌نامه‌هاي تجاري اثري مثبت و معني‌دار بر صادرات شيلات ايران به شركاي تجاري داشته است. نتايج اثر تقابلي موافقت‌نامه‌هاي تجاري و عوامل بازدارنده بيانگر اين است كه موافقت‌نامه‌هاي تجاري موجب كاهش اثرگذاري مولفه‌هاي بازدارنده همچون فاصله جغرافيايي شده است. لذا، پيشنهاد مي‌شود كه صادركنندگان از ظرفيت ايجاد شده به واسطه حضور در موافقت‌نامه‌هاي تجاري جهت شناسايي بازارهاي نوين از كشورهاي عضو بهره برده و برنامه‌هاي بازاريابي مناسب در بلندمدت جهت صادرات به اين بازارها طراحي و اجرا كنند.