چرخش از بدن به مثابه امر الهياتي به سوي رويكرد فرهنگي- اجتماعي به آن: مطالعه‌اي در بابِ درآمدي بر تاريخ فرهنگي بدن در ايران

Turning from the body as a theological matter to a socio-cultural approach to it (A study on "Cultural History of Body in Ir@n")

خوانش فرهنگي- اجتماعي يكي از مهم­ترين رويكردهاي تاريخ فرهنگي است كه در كتابِ «درآمدي بر تاريخ فرهنگي بدن در ايران» برجسته شده است. در اين نوشتار، بررسي روش شناسي و محتواي متن اثر يادشده با اين پرسش آغاز مي شود كه بهره­ گيري از رويكرد گفتماني در تاريخ فرهنگي بدن چه تاثيري در نگاه مولفان كتاب و خوانش آنان از منابع و رخدادهاي تاريخ ايران داشته و نقاط قوت و ضعف آن كدام است؟. با بكارگيري رويكرد انتقادي و تحليل تاريخي مي توان دستاورد بحث را در تلاش براي صورت­ بندي جديدي از تاريخ ايران، ارايه تفسيري متفاوت از فهم تاريخ، برجسته­ سازي رويكرد جامعه شناختي و مطالعات فرهنگي بدن، تفسير پوشش به مثابه امر فرهنگي، امر سياسي و ديني، بهره­ گيري از منابع ادبي و مصوّر با هدف تقويت رويكرد تاريخ اجتماعي- فرهنگي برشمرد. امّا نگاه جهان شمول و جزئي­ نگر در نتيجه غلبه رويكرد كل­ نگرانه و نظريه محور در متن اثر، دچار خدشه است و مي­توان داده هاي تاريخي متعددي را مطرح كرد كه استنتاج مولفان كتاب را با چالش مواجه سازد. از سوي ديگر، تقسيم بندي­ هاي چهارگانه از ادوار تاريخي ايران به عصر امپراتوري، عصر مشروطيت، عصر مدرنيته، و عصر دين در فصول مختلف، اشكال جدّي دارد و با ادوار تاريخ ايران انطباق چنداني ندارد.

Socio-cultural reading is one of the most important approaches in cultural history, which is highlighted in the book "An Introduction to the Cultural History of the Body in Ir@n". In this article, the methodology and content of the text begins with the question of: how the use of discourse approach in the cultural history of the body has an impact on the authors of the book and their reading of the sources and events of Iranian history and which are its strengths and weaknesses? By using a critical approach and historical analysis, the discussion can be achieved in an attempt to formulate a new history of Iran, provide a different interpretation of the understanding of history, highlight the sociological approach and cultural studies of the body, interpret the cover as cultural, political and religious mentioned the use of literary and illustrated sources with the aim of strengthening the socio-cultural history approach. However, the universal and detailed view as a result of the dominance of the holistic and theory-based approach in the text of the work is impaired and several historical data can be presented that challenge the inference of the authors of the book. On the other hand, the four divisions of the historical periods of Iran into the imperial era, the constitutional era, the modern era, and the religious era in different seasons have serious problems and do not correspond to the periods of Iranian history.