A Geopolitical Approach Toward Deficit and Non- Growth of Democracy in The Middle East [Case Study: Iran and Saudi Arabia]

رويكردي ژئوپليتيكي به ضعف و عدم گسترش دموكراسي در خاورميانه مطالعه موردي: ايران و عربستان سعودي

در اين مقاله استدلال شده كه عدم شكل‌گيري يا رشد دموكراسي در منطقه خاورميانه به عامل مركزيت ژئوپلتيكي مربوط است. تحليل شبكه‌اي از مركزيت ژئوپليتيكي دو كشور ايران و عربستان نشان مي‌دهد كه از مهمترين موانع سد كننده تحقق و يا گسترش دموكراسي در آنها، مركزيت ژئوپليتيكي بالاي اين دو كشور در زير شبكه‌هاي ژئوپلتيكي موجود در منطقه بوده است. در ايران تا انقلاب 1979، مركزيت بالاي اين كشور در زيرشبكه‌هاي ژئوپليتيكي امنيت و غرب، و پس از انقلاب مركزيت بالاي آن در چند زير شبكه ايدئولوژيكي، رشد دموكراسي ليبرال را در آن كُند كرده است. برعكس در عربستان، مركزيت بالاي اين كشور تا دهه 1980 در زيرشبكه هاي ايدئولوژيكي و نقش آفريني آن در زير شبكه‌هاي ژئوپليتيكي غرب و امنيت در سه دهه اخير، مانع شكل‌گيري دموكراسي ليبرال در اين كشور شده است.

It is argued in this paper that the non-formation or non-growth of democracy in the Middle East is related to geopolitical centrality. The network analysis of Iran and Saudi Arabia in terms of geopolitical centrality indicates that the high geopolitical centrality of these two countries in the existing geopolitical sub-networks at this region is one of the important barriers against realization and promotion of democracy. In Iran before 1979 Revolution, its high centrality under geopolitical sub-networks of security and the west and also after the 1979 Revolution, its high centrality in several ideological sub-networks have made slower Liberal democratic growth in this region.in contrast In Saudi Arabia, high centrality of this country since 1980s in ideological sub-networks and its role in geopolitical sub-networks of west and security on three past decades has hindered formation of Liberal democracy in this country.