تحليل جايگاه امكانات و زيرساخت هاي پليس هوشمند در ارتقاء امنيت شهري (مطالعه موردي: شهر سمنان)

امروزه با گسترش مقوله شهرنشيني در شهر سمنان، اتخاذ رويكردهاي تحولي مبتني بر جامعه‌محوري، استخدام فناوري‌هاي نوين، حفظ امنيت و همچنين رصد و پايش روند تغييرات محيطي و اجتماعي با نگاه علمي و مسئله‌محور به‌منظور هوشمندي پليس ضروري به نظر مي‌رسد، در اين راستا هدف پژوهش حاضر تحليل جايگاه امكانات و زيرساخت‌هاي پليس هوشمند در ارتقاء امنيت شهري (موردمطالعه: شهر سمنان) مي‌باشد. پژوهش حاضر ماهيتي كاربردي دارد. روش تحقيق كمي مي‌باشد و داده‌هاي آن از طريق منابع كتابخانه‌اي شامل (فيش‌برداري، اينترنت) و ميداني (پرسش‌نامه، مصاحبه) فراهم شده است. كاركنان نيروي انتظامي سمنان، به‌عنوان جامعه آماري پژوهش حاضر انتخاب و حجم نمونه با استفاده از نمونه‌گيري هدفمند تعداد (۳۰) نفر تعيين شد. به‌منظور سنجش و تجزيه‌وتحليل از نرم‌افزار «اس‌پي‌اس‌اس» استفاده شد. نتايج آزمون رگرسيون چندگانه به روش گام‌به‌گام نشان داد، متغير مستقل (امكانات و زيرساخت‌هاي پليس هوشمند) با متغير وابسته (امنيت شهري) داراي رابطه معناداري در سطح (۵/۰)-P مي‌باشد. همچنين نتايج آزمون كاي اسكوير براي تعيين تأثير و ارتباط بين امكانات و زيرساخت‌هاي پليس هوشمند و امنيت شهر سمنان با مقدار كاي اسكوير به‌دست‌آمده (۰۰۰/۰)، نشان از ارتباط معنادار و مثبت بين جايگاه امكانات و زيرساخت‌هاي پليس هوشمند و ارتقاء امنيت شهر سمنان دارد. در نهايت بر اساس نتايج به‌دست‌آمده در هر دو آزمون، سامانه كنترل گشت‌هاي انتظامي (پليس پيشگيري) با بيشترين ميزان R، (۹۴۳/ ۰) و بيشترين ميزان وي كرامرز (۸۹۳/ ۰)، بيشترين ارتباط معنادار بين اين امكانات و ارتقاء امنيت شهر سمنان مي‌باشد.