جايگاه شاخص رفاه مادي در توسعه كشورهاي اسلامي؛ مطالعه موردي ايران و تركيه

هدف پژوهش حاضر بررسي رويكرد انسان محور اسلام در توسعه، نقش و جايگاه رفاه مادي در بهبود شاخص‌هاي توسعه اسلامي در ميان كشورهاي اسلامي با تاكيد بر كشورهاي تركيه و ايران بود. روش پژوهش توصيفي تحليلي بوده و يافته‌ها نشان داد كه شاخص‌هاي ارائه شده از سوي اسلام با شاخص‌هاي مرسوم جهاني مورد تاييد تفاوت‌هاي چنداني ندارد و در واقع شاخص توسعه انساني و شاخص توسعه انساني اسلامي هر دو با رويكردي انسان محور با تفاوت‌هاي مختص به خود يك نتيجه نزديك به هم را به همراه دارد. ايران در دهه اخير به جهت برخي مسائل داخلي و خارجي از جمله اعمال تحريم‌هاي بين‌المللي از وضعيت اقتصادي مطلوب و قابل قبول برخوردار نبوده و اين فشارها بي‌ثباتي‌ در سياست و اقتصاد را در مقاطعي فراهم نموده است. اين در صورتي است كه تركيه با حزب عدالت و توسعه با گرايشات اسلام‌گرايانه در دو دهه اخير با شكوفايي و تحرك در حوزه‌هاي مختلف داخلي و خارجي مواجه بوده و اين ثبات سياسي و اقتصادي تبعات كاهش جزئي بوجود آمده در توليد ناخالص داخلي بر شاخص توسعه انساني را در سال‌هاي اخير خنثي نموده است. نظام‌هاي سياسي حاكم بر تركيه و ايران در سه دهه اخير همواره گرايشات اسلام‌گرايانه داشته و به خصوص در ارتباط با دولت تركيه اين گزاره به اثبات مي‌رسد كه اسلام و گرايشات اسلام‌گرايانه هيچ گاه مانع رشد و توسعه نخواهد بود.