تغييرات آستانه شنوايي كارگران يك صنعت فولاد سازي: پيگيري 5 ساله

مقدمه: صدا يكي از مهم ترين عوامل زيان‌آور در محيط كار محسوب مي‌شود. آثار فيزيولوژيك صدا بر روي انسان به‌صورت تدريجي در دراز مدت بروز مي‌كند. علي‌رغم پيشرفت‌هاي صنعتي مواجهه با صداي بيش‌ازحد مجاز كماكان يكي از معضلات بهداشتي كارگران در جهان مي‌باشد. هدف از انجام اين مطالعه بررسي تأثير صدا بر افت شنوايي كارگران صنعت فولاد بود. روش بررسي: مطالعه حاضر از نوع توصيفي مقطعي طراحي و اجرا شد. جامعه مورد بررسي 121 نفر از كارگران يك صنعت نورد فولاد بودند كه اديومتري 5 ساله آنها از سال 91 تا 95 مورد مطالعه قرار گرفت. آزمون اديومتري اين كارگران در 5 سال مورد مطالعه توسط يك دستگاه اديومتر انجام شده بود. نتايج اديومتري آن‌ها با رعايت اصول اخلاقي از پرونده پزشكي آن‌ها استخراج و مورد بررسي قرار گرفت. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS ويرايش 21 صورت گرفت و جهت آناليزهاي آماري از آزمون‌هاي TTest و Wilcoxon Signed Ranks Test استفاده شد. نتايج: ميانگين سني شركت كنندگان 4.92 ± 38.88 سال و ميانگين سابقه كاري 3.57 ± 10.94 سال بود. در اين مطالعه، افزايش تدريجي ميانگين آستانه شنوايي در فركانس هاي مختلف در هر دو گوش از سال 1391 تا 1395 ديده شد. نتيجه‌گيري: صدا به‌عنوان يك عامل زيان‌آور در صنعت فولاد باعث افزايش تدريجي آستانه شنوايي در كارگران در معرض مواجهه مي‌شود.