بررسي ارتباط اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و كيفيت زندگي در بين آتش‌نشانان شهر بيرجند در سال 1397

مقدمه: آتش‌نشانان در معرض ريسك بالاي ابتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) قرار دارند و كيفيت زندگي (QoL) در افراد مبتلا به PTSD به‌طور جدي در خطر است. پژوهش حاضر به‌منظور بررسي رابطه اختلال استرس پس از سانحه و ابعاد گوناگون كيفيت زندگي در بين آتش‌نشانان شهر بيرجند انجام شد. روش بررسي: در اين پژوهش تحليليمقطعي، كليه كاركنان آتش‌نشاني شهر بيرجند در سال 1397 به روش سرشماري انتخاب شدند (96=N)؛ وضعيت PTSD و QoL به ترتيب به‌وسيله نسخه فارسي پرسشنامه‌هاي Mississippi (Eshel) و WHOQOLBREF سنجش گرديد. پايايي دروني گونه‌هاي فارسي اين دو مقياس با استفاده از آلفاي كرونباخ به ترتيب 0.92 و بيش از 0.7 گزارش شده است. تجزيه و تحليل اطلاعات با استفاده از نرم‌افزار SPSS ويرايش 21 و آزمون‌هاي مقايسه‌ايTtest مستقل، آزمون تحليل واريانس يك‌طرفه، آزمون تعقيبي توكي و آزمون همبستگي پيرسون صورت گرفت. نتايج: اغلب آتش‌نشانان (70.5 درصد) از علائم اختلال استرس پس از سانحه متوسط (11.7 ±79.2) رنج مي‌برند. بر اساس مقياس خودگزارشي، 53.7 درصد آتش‌نشانان كيفيت زندگي خود را خوب ارزيابي مي‌كنند و 43.2 درصد آتش‌نشانان از وضعيت سلامت خود راضي هستند. تحليل‌هاي آماري نشان داد كه بين نمره PTSD و حيطه‌هاي سلامت رواني (0.03=P)، روابط اجتماعي (0.002=P) و سلامت محيط (0.004=P) ارتباط معنادار آماري معكوس وجود دارد و بين نمره PTSD و حيطه سلامت فيزيكي هيچ رابطه معنادار آماري يافت نشد (0.08=P). نتيجه‌گيري: يافته‌ها حاكي از وجود نرخ بالاي PTSD در بين آتش‌نشانان و رابطه منفي آن با 3 حيطه كيفيت زندگي آنان مي‌باشد؛ با اين وجود اغلب آتش‌نشان سلامت و كيفيت زندگي خود را خوب ارزيابي كردند. پياده‌سازي استراتژي‌هاي مقابله با اختلالات رواني در بين آتش‌نشانان باعث كاهش علائم PTSD و افزايش هرچه بيشتر كيفيت زندگي آنان خواهد شد.