حوادث عروقي مغزي و تناسب شغلي رانندگان

مقدمه: حوادث عروقي مغزي يك بيماري نسبتاً شايع در جوامع در حال توسعه محسوب مي‌گردد. اين بيماري يكي از مهمترين دلايل ناتواني ناگهاني غير قلبي محسوب مي‌گردد. از طرف ديگر طبعاً اين بيماري مي‌تواند در سنين كاري و در رانندگان رخ دهد؛ بنابراين ارزيابي تناسب شغلي در يك راننده با سابقه حوادث عروقي مغزي مي‌تواند يك چالش مهم براي پزشك سلامت شغلي و ايمني راه باشد. روش بررسي: در اين مطالعه جهت شناخت شاخص‌هاي اصلي و نحوه ارزيابي تناسب شغلي در يك راننده با سابقه حوادث عروقي مغزي به جستجوي پژوهش‌ها در پايگاه‌هاي اطلاعاتي معتبر Embase,UpToDate, PubMed, Medline (Ovid), Scopus و web of science پرداخته‌شده است. شاخص‌هايي كه در اين ارزيابي بايد مد نظر قرار گيرد شامل نوع و شدت حوادث عروقي مغزي، ميزان احتمال خطر تكرار حمله حوادث عروقي مغزي، نوع و ميزان نقص عضو در راننده متعاقب حوادث عروقي مغزي و... مي‌باشد. همچنين در اين مطالعه به چند راهنما در مورد كمك به تصميم سازي در مورد نحوه ادامه رانندگي پرداخته شده است. يافته ها: سكته مغزي رايج‌ترين بيماري عصبي حاد در بين بزرگسالان در سن كار است. تقريباً يك چهارم سكته‌هاي مغزي در سنين كاري رخ مي‌دهد. بيماري مغزي عروقي مي‌تواند منجر به ناتواني ناگهاني غيرمنتظره شود. تقريباً 50 درصد از افراد مبتلا به سكته مغزي در كشورهاي توسعه‌يافته مايل به ادامه رانندگي هستند. نتيجه‌گيري: مواردي همچون احتمال رخداد حوادث عروقي مغزي و ناتواني ناگهاني در آينده و مقايسه اين ميزان با خطر قابل پذيرش و همچنين ميزان نقص عضو به وجود آمده به علت حوادث عروقي مغزي و تداخل آن با رانندگي بايد مدنظر قرار گيرد. همچنين داروهاي مصرفي و عوارض جانبي آن‌ها و بيماري‌هاي همراه ديگر بايد در اين ارزيابي تناسب شغلي مدنظر قرار گيرد.