مقايسه اثربخشي مقابله درمانگري و درمان شناختي-رفتاري در شاخص‌هاي ايمني شناختي و بهزيستي رواني بيماران مبتلا به آرتريت روماتوئيد مراجعه‌كننده به بيمارستان امام خميني تهران

زمينه و هدف: آرتريت روماتوئيد يكي از بيماري هاي شايع دستگاه ايمني بدن است كه ميزان ابتلا به آن رو به افزايش مي باشد. مطالعات اخير مؤيد آن هستند كه تنيدگي و تنش هاي رواني اجتماعي با ساز و كارهاي فيزيولوژيك همچون سايكونوروايمونولوژي مي توانند موجب بروز آرتريت روماتوئيد گردند. با توجه به نقش مسائل رواني در اين بيماري، پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي مقابله درمانگري و درمان شناختي-رفتاري در شاخص هاي ايمني شناختي و بهزيستي رواني بيماران مبتلا به آرتريت روماتوئيد مراجعه كننده به بيمارستان امام خميني تهران انجام شد. روش بررسي: در پژوهش حاضر كه از نوع مطالعات نيمه آزمايشي با انتخاب گروه گواه و اندازه گيري در پيش آزمون و پس آزمون است، اثربخشي دو متغير مستقل (مقابله درمانگري و درمان شناختي-رفتاري) بر متغيرهاي وابسته (فاكتورهاي ايمني شناختي و بهزيستي روان شناختي) مورد بررسي قرار گرفت. جامعه آماري پژوهش بيماران مبتلا به آرتريت روماتوئيد مراجعه كننده به بيمارستان امام خميني شهر تهران طي شش ماه اول سال 1398 بودند كه از بين آن ها 60 آزمودني به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند و به صورت كاملا ً تصادفي در دو گروه 20 نفري آزمايش و گواه قرار گرفتند. سپس مداخله مقابله درمانگري و درمان شناختي-رفتاري براي گروه آزمايش اجرا شد. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش، پرسشنامه بهزيستي رواني Ryff (1994) و شاخص هاي ايمني شناختي CRP (Creactive Protein) و ESR (Erythrocyte Sedimentation Rate) بودند. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از آزمون تحليل كواريانس با سطح معناداري (0.05 P) استفاده شد. يافته ها: نتايج حاكي از اثربخشي معنادار مقابله درمانگري و درمان شناختي-رفتاري بر شاخص هاي CRP (0.001 P) و ESR (0.001 P) و بهزيستي رواني (0.004=P) بودند. نتيجه گيري: با توجه به اثربخشي مقابله درمانگري و درمان شناختي-رفتاري بر شاخص هاي ايمني شناختي و بهزيستي رواني، به نظر مي رسد كه بتوان از اين درمان به عنوان مكمل دارودرماني در جهت كمك به بيماران مبتلا به آرتريت روماتوئيد استفاده كرد.