احتجاج اخلاقي بر ضرورت زندگي پس از مرگ

كسي نيست كه با پرسش از زندگي پس از مرگ روبه‌رو نشده باشد. از‌آنجا‌كه پيامبران الهي و اوصياي ايشان پيغام الهي را در‌بارۀ زندگي پس از مرگ به مردم ابلاغ كرده‌اند، در اين پژوهش تلاش مي‌شود نشان داده شود درك ضرورت اين ابلاغ در نهاد هر انساني هست و شناسايي آن تنها نيازمند آشكارسازي است؛ از‌اين‌رو به روش عقلي روشن مي‌شود نظام احسن آن‌گاه درك خواهد شد كه هيچ بخشي از آن ناديده گرفته نشود. اگر جهان طبيعت بدون جهان پسين وارد عقل شود، در برابر پرسش‌هاي عقل نظري به خلأ تبيين بر مي‌خورد. اين خلأ تبيين‌ در عقل عملي حكايت ديگري دارد. عقل عملي نه‌تنها آدمي را به سوي فعل اخلاقي سوق مي‌دهد و او را بدان مكلف مي‌سازد، بلكه جهان اخلاق را در كنار جهان طبيعت قرار مي‌دهد تا معقوليت آن را به اتمام رساند. عقل بدون جهان اخلاق و زندگي اخلاقي در پس زندگي در طبيعت نمي‌تواند از معقوليت عمل اخلاقي پشتيباني تام كند. در اين نوشتار مي‌كوشيم تا با استفاده از مفاهيم اخلاقي بر ضرورت وجود جهان ديگر استدلال كنيم. اين استدلال با بهره‌مندي از مقدماتِ در دسترس همگان مي‌كوشد خود را به مرتبۀ احتجاج برساند. نقطۀ عزيمت اين استدلال، فهم عام از مفهوم اخلاقي «وظيفه» است.