روش فوكو به‌مثابۀ سوژه‌شدن و توسعۀ يك زيستِ درون‌ماندگار نقد و بررسي كتاب تبارشناسي خاكستري است: تأملاتي درباره‌ي روش فوكو

Foucault’s Method as Subjectification and Developing of an Immanent Life Review of the book “Genealogy is Gray: Reflections on Foucault’s Method”

دغدغه‌ي اصلي اين نوشتار مقابله با عقلانيت حاكم بر علوم انساني است كه تأليفات و كلاس‌هاي درس «فوكوي بي‌خطر و بهنگام» را ممكن مي‌كنند. عقلانيتي كه فوكو را براي بازتوليد روابط استاد – دانشجويي و نگارش رساله‌ها و كتب علمي از آنِ خود كرده است. برطبق اين عقلانيت، ابتدا فوكو دوره‌بندي مي‌شود و سپس اين دوره‌ها توسط استادي كه به‌عنوان سوژه روبه‌روي ابژه‌ي فوكو قرار گرفته است و شيوه‌ي ارجاعات علمي را به‌طور دقيقي رعايت مي‌كند، تدريس مي‌شوند. درحاليكه فوكوي حقيقي (حقيت نه‌ به‌معناي ارجاعات دقيق سوژه به ابژه‌ي آثار فوكو)، فوكوي نابهنگامي است كه در زمانِ حال يك زيستِ درون‌ماندگار را توسعه مي‌دهد. بنابراين، جهت مقابله با فوكوي دانشگاهي‌شده بايد خوانشي از فوكو ارائه داد كه داراي هيچ دوره‌بندي‌اي نيست (حتي نبايد دوره‌ها را در ارتباط با يكديگر فهم كرد)‌، زيرا اين دوره‌بندي كردن‌ها فضا را براي به تسخير درآورده‌شدنِ فوكو توسط نيروهاي عقلانيت دانشگاهي فراهم مي‌كند. درنتيجه، بايد روش فوكو را سوژه‌شدن و توليد مدام امر نابهنگام دانست كه سوژه‌منقادسازي‌هاي دانش و روابط قدرت درون‌ماندگارِ سوژه به مثابه‌ي يك زيستِ درون‌ماندگارند.

The main concern of this paper is to counter the ruling rationality of the humanities, which makes writings and classrooms of “Riskless and timely Foucault”. The rationality that has appropriated Foucault to reproduce the student-teacher relationship and write treatises and scientific books. According to this rationality, first, Foucault is Periodize, and then these periods are taught by a professor who, as a subject, is confronted with Foucault’s object and strictly observes the method of scientific references while truth Foucault (Truth does not mean the exact references of the subject to the object of Foucault’s works) is an untimely Foucault that develops an immanent life in the present. Therefore, in order to counter the academic Foucault, it is necessary to provide a reading of the Foucault that has no Periodization (One should not even understand the periods in relation to each other) because these Periodizations make it possible that Foucault can be conquered by the forces of academic rationality. As a result, Foucault’s method should be considered as a subjectification and continuous production of the untimely, whereby the subjugation of knowledge and relations of power are immanent subjects as an immanent life.