افزايش درآمدهاي مالياتي ايران از طريق الگو برداري از ادارات مالياتي كارا با رويكرد متغيرهاي غيرقابل كنترل

امروزه دولت با توجه به مسئله تحريم نفتي، مشكل تأمين بودجه را پيشرو دارد و لذا تمركز روي درآمدهاي مالياتي، بهعنوان مهم‌ترين بخش از درآمدهاي دولت ميتواند از اهميت خاصي برخوردار باشد. اين تحقيق به دنبال ارائه راهكاري مناسب براي افزايش درآمدهاي مالياتي كشور ميباشد. تعيين ميزان هزينه قابل صرفهجويي و تعداد نيروهاي مازاد قابل تعديل، از ديگر اهداف اين تحقيق است. در اين پژوهش، از مدل متغيرهاي غيرقابل كنترل و از اطلاعات مربوط به سال 1395 استفاده شده است. از متغيرهاي توليد ناخالص داخلي، شاخص جمعيت استانها، هزينه جاري ادارات مالياتي و تعداد كاركنان شاغل بهعنوان متغيرهاي ورودي استفاده شده است. همچنين درآمدهاي مالياتي به تفكيك ماليات بر درآمد، ماليات بر دارايي، ماليات بر مصرف كالاهاي عادي و ماليات بر مصرف كالاهاي خاص نيز متغيرهاي خروجي اين پژوهش هستند. نتايج تحقيق نشان مي‌دهند كه عملكرد دولت در بخش ماليات به اندازه كافي كارا نبوده است و نتوانسته ظرفيت درآمدهاي مالياتي كشور را تكميل كند. اين ناكارايي، موجب ‌وصول نشدن درآمدهاي مالياتي به مبلغ 146203 ميليارد ريال شده است. اين مطالعه به منظور رفع اين مشكل و تأمين كسري درآمدهاي مالياتي كه مهم‌ترين بخش از نتايج اين تحقيق ميباشد، براي هر اداره ناكارا يك تا سه اداره كارا بهعنوان الگو تعيين ميكند. استفاده از نحوه مديريت اين ادارات مالياتي براي ساير ادارات ناكارا، راهكاري براي تأمين درآمدهاي مالياتي و جبران كسري بودجه دولت خواهد بود. همچنين نتايج، حاكي از آن است كه در صورت رسيدن به مرز كارايي، مبلغ 2596 ميليارد ريال از هزينه جاري سازمان امور مالياتي كشور قابل صرفهجويي و تعداد 696 نفر از كاركنان اين سازمان قابل تعديل ميباشد. با توجه به بازده نسبت به مقياس صعودي براي 23 اداره امور مالياتي، كاهش هزينه ورودي اين ادارات بدون تأثير منفي بر درآمدهاي مالياتي امكان‌پذير است.

no abstract