تبيين مدل مفهومي ارزشآفريني بافتهاي تاريخي با رويكرد رقابتپذيري شهري

بافتها و ابنيه تاريخي با برخورداري از ارزشهاي ذاتي و ابزاري متعدد، در زمره سرمايههاي فرهنگي مكان هستند كه در عصر جهاني شدن ميتوانند به عنوان يكي از عناصر شاخص در ايجاد مزيت رقابتي جوامع ايفاي نقش كنند و سهم تأثيرگذاري بر جذابيت شهر داشته باشند؛ بدين سبب حفاظت از آنها با رويكرد بازآفريني همگام با رويكردهاي توسعه شهري، از ضرورتهاي برنامههاي شهري است. اين پژوهش با نگاه داراييمبنا به بافت تاريخي، به دنبال يك مدل مفهومي از ارتباط مقولههايي است كه در فرايند بازآفريني، باعث مي‌شود تا بافت، توانايي ايجاد ارزش و كسب ويژگيهاي مزيت رقابتي شهر را به دست آورد. براي حصول به اين هدف، از روش تحليل كيفي تماتيك بهره گرفته شده است تا با استخراج مفاهيم از متون، مقولهبندي، سازماندهي و الگوسازي موضوعي، ارتباط بين مفاهيم تدقيق شود و با روش زاويهبندي تحليلي، اعتمادپذيري مدل ارزيابي گرديد. مدل مفهومي پژوهش نشان ميدهد هدف محوري بازآفريني با رويكرد رقابتپذيري شهري مبتني بر ارزشآفريني منحصر به فرد است كه راهبرد دستيابي به آن، برندسازي شهري با دو رويكرد هم‌زمان اجتماع‌محوري و بازارمحوري است و ابزار مناسب آن، برخورداري نسبي از سرمايه‌هاي شهري اعم از سرمايه اقتصادي، كالبدي، طبيعي، انساني، اجتماعي، فرهنگي، سياسي، ساختاري و نمادين به انضمام خلاقيت ميباشد. در تجديد ساختار اجتماعي، اقتصادي و كالبدي بافت، حصول به مزيت رقابتي شهر، دستيابي به سرمايه خلاق و ايجاد تمايز در تصوير ذهني ذينفعان براساس هويت رقابتي مكان نسبت به ساير مكانها از تعامل دو به دو و هماهنگ سرمايههاي شهري، خلاقيت و برندسازي شهري بهدست ميآيد.

no abstract