بررسي ويژگي بالقوه پري بيوتيكي زايلواليگوساكاريدهاي توليد شده به روش آنزيمي ازهسته خرما

زﻣﯿﻨﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺗﯽ: ﻫﺴﺘﻪ ﺧﺮﻣﺎ ﺣﺎوي ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﺑﺎﻻﯾﯽ ﻓﯿﺒﺮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﺨﺮاج اﻟﯿﮕﻮﺳﺎﮐﺎرﯾﺪﻫﺎي آن ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ ﻣﻮاد ﻓﺮاﺳﻮدﻣﻨﺪي ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺮيﺑﯿﻮﺗﮏﻫﺎ دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺖ. ﻫﺪف : ﻫﺪف اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ، اﺳﺘﺨﺮاج زاﯾﻼن از ﻫﺴﺘﻪ ﺧﺮﻣﺎ، ﺗﺒﺪﯾﻞ آﻧﺰﯾﻤﯽ آن ﺑﻪ زاﯾﻠﻮاﻟﯿﮕﻮﺳﺎﮐﺎرﯾﺪﻫﺎ و ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﭘﺮيﺑﯿﻮﺗﯿﮑﯽ آﻧﻬﺎ در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﭘﺮيﺑﯿﻮﺗﯿﮏ ﺗﺠﺎري (ﻓﺮوﮐﺘﻮاﻟﯿﮕﻮﺳﺎﮐﺎرﯾﺪ)اﺳﺖ. روش ﮐﺎر: زاﯾﻼن ﻫﺴﺘﻪ ﺧﺮﻣﺎ (رﻗﻢ ﮐﺒﮑﺎب) اﺳﺘﺨﺮاج و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از دو آﻧﺰﯾﻢ زاﯾﻼﻧﺎز ﺗﺠﺎري ﺑﻪ ﻧﺎم ﭘﻨﺘﻮﭘﺎنﻣﻨﻮﺑﯽﺟﯽ و ورون191 آﺑﮑﺎﻓﺖ ﮔﺮدﯾﺪ. ﮐﻤﯿﺖ و ﮐﯿﻔﯿﺖ زاﯾﻠﻮاﻟﯿﮕﻮﺳﺎﮐﺎرﯾﺪﻫﺎي ﺣﺎﺻﻞ، ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ﮐﺮوﻣﺎﺗﻮﮔﺮاﻓﯽ ﻣﺎﯾﻊ ﺑﺎ ﮐﺎراﯾﯽ ﺑﺎﻻ ﺗﻌﻮﯾﺾ ﯾﻮﻧﯽ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﮔﺮدﯾﺪ. ﺑﺮاي ﺳﻨﺠﺶ ﺑﺮونﺗﻨﯽ ﻫﻀﻢﭘﺬﯾﺮي ﮔﻮارﺷﯽ، زاﯾﻠﻮاﻟﯿﮕﻮﺳﺎﮐﺎرﯾﺪﻫﺎي ﺣﺎﺻﻞ از آﺑﮑﺎﻓﺖ، در ﻣﻌﺮض ﻣﺤﻠﻮل ﻫﺎي ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺷﯿﺮهﻫﺎي ﮔﻮارﺷﯽ ﻗﺮار داده ﺷﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﺛﺮ زاﯾﻠﻮاﻟﯿﮕﻮﺳﺎﮐﺎرﯾﺪﻫﺎي ﺣﺎﺻﻞ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻨﺒﻊ ﮐﺮﺑﻦ، ﺑﺮ رﺷﺪ ﺑﯿﻔﯿﺪوﺑﺎﮐﺘﺮﯾﻮم ﺑﯿﻔﯿﺪوم (PTCC1644)، در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﮐﻨﺘﺮل ﻣﻨﻔﯽ (ﻣﺤﯿﻂ ﮐﺸﺖ ﺑﺪون ﻣﻨﺒﻊ ﮐﺮﺑﻦ) و ﮐﻨﺘﺮل ﻣﺜﺒﺖ ( ﮔﻠﻮﮐﺰ) و ﭘﺮيﺑﯿﻮﺗﯿﮏ ﺗﺠﺎري ﻣﻮرد ارزﯾﺎﺑﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. pH ﻣﺤﯿﻂ ﻫﺎي ﮐﺸﺖ ﻧﯿﺰ در ﻓﻮاﺻﻞ زﻣﺎﻧﯽ دو ﺳﺎﻋﺖ ﯾﮏﺑﺎراﻧﺪازهﮔﯿﺮي ﺷﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ: ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ اﻟﯿﮕﻮﺳﺎﮐﺎرﯾﺪﻫﺎي ﺣﺎﺻﻞ از آﺑﮑﺎﻓﺖ، ﻣﻘﺎوم ﺑﻪ ﻫﻀﻢ ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﯿﻦ زاﯾﻠﻮاﻟﯿﮕﻮﺳﺎﮐﺎرﯾﺪﻫﺎ، ﭘﺮيﺑﯿﻮﺗﯿﮏ ﺗﺠﺎري و ﮔﺮوﻫﻬﺎي ﮐﻨﺘﺮل، از ﻧﻈﺮ اﺛﺮ ﺑﺮ ﺳﺮﻋﺖ رﺷﺪ(µmax) و داﻧﺴﯿﺘﻪ ﻧﻮري ﺑﻌﺪ از 24 ﺳﺎﻋﺖ (OD600)، ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﯽداري وﺟﻮد داﺷﺖ (0/05 ≤P). اﻣﺎ ﺑﯿﻦ دو زاﯾﻠﻮاﻟﯿﮕﻮﺳﺎﮐﺎرﯾﺪ ﺣﺎﺻﻞ از دوآﻧﺰﯾﻢ ﻣﺬﮐﻮر، ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﯽداري ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﺸﺪ (0/05 P). ﮐﺎﻫﺶ pH ﻣﺤﯿﻂ ﻫﺎي ﺣﺎوي زاﯾﻠﻮاﻟﮕﻮﺳﺎﮐﺎرﯾﺪ در ﺑﯿﻦ ﺳﺎﯾﺮ ﻣﺤﯿﻂ ﻫﺎ (ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮐﻨﺘﺮل ﻣﻨﻔﯽ) ، ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﯿﺪﻫﺎي آﻟﯽ اﺳﺖ. ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﯿﺮي ﻧﻬﺎﯾﯽ: ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻫﻀﻢ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮي زاﯾﻠﻮاﻟﯿﮕﻮﺳﺎﮐﺎرﯾﺪﻫﺎي ﺑﻪدﺳﺖآﻣﺪه از آﺑﮑﺎﻓﺖ آﻧﺰﯾﻤﯽ زاﯾﻼن ﻫﺴﺘﻪ ﺧﺮﻣﺎ و اﺛﺮ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﺮ رﺷﺪ ﺑﯿﻔﯿﺪوﺑﺎﮐﺘﺮﯾﻮم ﺑﯿﻔﯿﺪوم ، ﻣﯽﺗﻮان ﺧﺎﺻﯿﺖ ﺑﺎﻟﻘﻮه ﭘﺮيﺑﯿﻮﺗﯿﮑﯽ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﺴﺒﺖ داد.