جايگاه اقتدار در مديريت افكار در سيرة رسول اكرم صل الله عليه و آله و سلم

مديريت افكار مقوله‌اي است ناظر به «حوزۀ شناختِ» انسان كه تحت تأثير متغيرهاي متعددي قرار مي‌گيرد و مقتضيات و شرايطي متفاوت با ديگر حوزه‌ها همچون سياست و حاكميت دارد. از جمله متغيرهاي مطرح در اين زمينه، «اقتدار» است كه بيشتر از منظر ديني و ساختار سياسي مورد توجه بوده و جايگاه و مظاهر آن در مديريت افكار در سيرۀ نبوي كمتر بررسي شده است. اين در حالي است كه آن حضرت همواره به استفاده از قدرت (قهر و غلبه) در مديريت افكار و گسترش پيام خود (اسلام) متهم شده است. اين نوشتار مي‌كوشد با روش توصيفي ـ تحليلي، با استناد به داده‌هاي تاريخي و محوريت عناصر ارتباطي، به تبيين جايگاه اقتدار در مديريت افكار در سيرۀ نبوي بپردازد تا مظاهر، مراتب و نوع تناسب آن را مشخص سازد؛ تا از اين رهگذر، اتهامات وارد بر رسول خدا صل الله عليه و آله و سلم را از چهرۀ ايشان بزدايد. حكمتِ حاكم بر سيرۀ نبوي، مقتضيات حوزۀ شناخت و متغيرهاي مربوطه، پايه و اساس تحليل قرار گرفته‌اند. ضرورت و تناسبِ انواع اقتدار با محتواي فكري، ضرورت بهره‌مندي مدير از همۀ مظاهر آن، اولويت و تناسب اقتدار علمي با مديريت فكري، وجود انگارۀ موثر در ذهنيت مخاطبان دربارۀ اقتدار قهريه، تناسب اقتدار نظامي با مديريت فكري صرفاً در مانعيت‌زدايي (نه القاي باور)، و در نهايت اِعمال كريمانۀ اقتدار، از جمله يافته‌هاي تحقيق است.