مقايسه نگرش به ازدواج بر اساس شدت سرگرداني ذهني در دانشجويان مجرد

پژوهش حاضر با هدف مقايسه نگرش به ازدواج براساس شدت سرگرداني ذهني در دانشجويان مجرد انجام شد. روش پژوهش توصيفي از نوع علي مقايسه اي بود. جامعه آماري را كليه ي دانشجويان مجرد دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركزي در سال تحصيلي 99-1398تشكيل دادند كه 100 نفر با سرگرداني ذهني خفيف و 142 نفر با سرگرداني ذهني شديد به روش نمونه گيري دردسترس انتخاب شدند. به منظور جمع آوري داده‌ها از مقياس نگرش به ازدواج (بارتن و روسن، 1998) و مقياس سرگرداني ذهني (كاير و سلي، 2013) استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آزمون تي مستقل استفاده گرديد. يافته ها نشان داد كه ميانگين نگرش بدبينانه در گروه سرگرداني ذهني شديد به نسبت گروه سرگرداني ذهني خفيف به صورت معني داري بيشتر بود (0.05 p). ميانگين نگرش خوش بينانه، واقع گرايانه و ايده آل گرايانه در گروه سرگرداني ذهني خفيف به نسبت گروه سرگرداني ذهني شديد به صورت معني داري بيشتر بود (0.05 p)پيشنهاد مي شود آموزش هايي در جهت كاهش سرگرداني ذهني به دانشجويان مجرد ارايه شود تا نگرش هاي آنها به ازدواج بهبود يابد.