بررسي مختصاتِ زبانيِ قصايدِ فريدون توللي

فريدون توللي از پيشگامان شعر نو فارسي و از زمرۀ شاعران تأثيرگذار معاصر ايران به‌شمار مي‌رود كه علاوه بر طبع‌آزمايي در قالب‌هاي نوين، چندين قطعه شعر زيبا و دل‌نشين در قالب‌هاي كهن از جمله قصيده نيز از وي به جاي مانده است. تعداد قصايد او اندك و كمتر از بيست و پنج قصيده است كه مضامين گوناگوني از قبيل وصف طبيعت، مدح و ستايش، مسائل سياسي و اجتماعي و... را شامل مي‌شود. جامعۀ آماري اين تحقيق را مجموعه قصايد او كه اغلب در مجموعۀ «بازگشت» به چاپ رسيده، تشكيل مي‌دهد. هدف از اين پژوهش، بررسي و شناخت شاخص‌ترين ويژگي‌هاي زباني فريدون توللي در مجموعه قصايد وي از منظر واژگان، تركيبات، نحو جملات، افعال پيشوندي، باستان‌گرايي لغوي و نحوي و...  با روش توصيفي – تحليلي و مطالعۀ كتابخانه‌اي است تا از اين طريق بتوان سيماي عناصر زباني حاكم بر قصايد توللي را ترسيم نمود. يافته‌هاي اين مطالعه نشان مي‌دهد كه زبان شعري توللي در مجموع ساده، سليس و پخته است. وي با ساختن تركيبات بديع و جديد، به‌كار بردن واژگان امروزين (بخاري و ارز دلاري) در كنار واژگان كهن (هودج و خراج)، استفاده از كلمات عاميانه، كاربرد جملاتي كه داراي ساختار نحوي خطي و مستقيم هستند و موارد متعدّد ديگر در مجموعه قصايد، دايره و شمول لفظي و معنايي واژگان زبان فارسي را  غني‌تر و پربارتر كرده است.