اثر تمرين مقاومتي همراه با مصرف عصاره آبي سير (Allium sativum L.) بر بيان نسبي CTRP3، سطوح IL-6 در بافت چربي و مقاومت به انسولين موش‌هاي صحرايي ديابتي با استرپتوزوتوسين

سابقه و هدف: از آن‌جاي‌كه آديپوكاين‌ها بر حساسيت به انسولين و التهاب تأثير مي‌گذارند، تنظيم آديپوكاين‌ها مي‌تواند نقش مهمي در ايجاد مقاومت به انسولين كه با ديابت نوع 2 همراه است، داشته باشد. اين تحقيق با هدف بررسي اثر تمرين مقاومتي همراه با مصرف عصاره آبي سير بر بيان نسبي CTRP3، سطوح IL-6 و مقاومت‌به‌انسولين موش‌هاي صحرايي ديابتي با استرپتوزوتوسين انجام شد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي،40 سر موش صحرايي نر ويستار به 5 گروه: كنترل-سالم (CN)، ديابت (DM)، ديابت-تمرين (TDM)، ديابت-سير (GDM) و ديابت-تمرين سير (TGDM) تقسيم شدند. القاي ديابت با تزريق داخل صفاقي استرپتوزوتوسين به صورت تك دوز (mg/kg 60) انجام شد. گروه تمريني هشت هفته (5 روز در هفته) تمرين مقاومتي را اجرا كردند. تمرين مقاومتي شامل بالا رفتن از نردبان يك‌متري به همراه وزنه‌هاي بسته شده به دم موش بود. يك ميلي‌ليتر به ازاي هر 100 گرم وزن بدن عصاره سير به موش‌ها خورانده شد. يافته‌ها‌: نتايج پژوهش حاضر نشان‌دهنده كاهش بيان نسبي CTRP3 (0.001=p)، افزايش پروتئين IL-6 (p=0.001) و HOMA-IR (0.001=p) در گروه‌هاي DM نسبت به گروه CN بود. بيان نسبي CTRP3 گروه هاي TDM (p=0.037)، GDM (p=0.042) و TGDM (p=0.001) نسبت به گروه DM افزايش معني‌داري داشت. همچنين كاهش معني‌داري در ميزان تغييرات IL-6 گروه هاي TDM (p=0.015)، GDM (p=0.021) و TGDM (p=0.001) نسبت به گروه DM مشاهده شد. ميزان HOMA-IR گروه هاي TDM (p=0.003)، GDM (p=0.049) و TGDM (p=0.002) نسبت به گروه DM نيز كاهش معني‌داري داشت. نتيجه گيري: افزايش بيان CTRP3 و كاهش IL-6 بافت چربي به دنبال تمرين مقاومتي و عصاره آبي سير با كاهش مقاومت به انسولين در موش‌هاي ديابتي همراه بود.