مدل‌سازي الكترومغناطيسي امواج مغزي بر اساس تحليل تمام‌موج

در اين مقاله با استفاده از مدل‌سازي الكترومغناطيسي نورون‌ها در مغز، امواج الكترومغناطيسي به صورت تمام‌موج استخراج شده‌اند. هم‌اكنون در تمام مراكز و كلينيك‌هاي  تحقيقاتي اين كار به طور سنتي با استفاده از تقريب شبه‌استاتيك معادلات ماكسول در الكترومغناطيس انجام مي‌شود ولي ميزان خطاي حاصل از اين تقريب در نتايج نهايي بررسي نمي‌شود. اين موضوع با توجه به افزايش حساسيت حس‌گرهاي مدرن امروزي بيشتر جلب توجه مي‌كند. در اين مقاله ابتدا با مروري بر مباني به‌كارگيري تقريب شبه‌استاتيك در تحليل امواج مغزي، ابهاماتي راجع به شايستگي اين تقريب در اين مسئله مطرح شده و لزوم حل مسئله به صورت تمام‌موج بيان مي‌شود. پس از آن ميدان‌هاي حاصل از يك دوقطبي جريان واقع در مركز كره‌اي با رسانايي معلوم توسط بسط توابع بسل و هنكل نوشته شده و با تئوري‌هاي پراكندگي در الكترومغناطيس، مسئله به صورت تمام‌موج حل مي‌گردد. سرانجام منحني معيار اختلاف نسبي (RDM) بين پاسخ شبه‌استاتيك و تمام‌موج برحسب فركانس و رسانايي‌هاي مختلف رسم مي‌شود. نتايج نشان مي‌دهد كه خطاي حاصله با افزايش فركانس رشد داشته و مي‌تواند توسط حسگرهاي مدرن آشكارسازي شود. از رهاوردهاي مهم مدل‌سازي تمام‌موج، غنا بخشيدن به اطلاعات حاصل از مغزنگاري الكتريكي (EEG) و مغناطيسي (MEG) و در نتيجه استخراج الگوهاي دقيقتري از فعاليت‌هاي مغز مي‌باشد.