بررسي فرديّت رمانتيسم در «حرفهاي همسايه»ي نيما با رويكرد سبكشناسي انتقادي

هدف از مقالۀ حاضر بررسي جلوههاي رمانتيسم، خاصّه فرديت رمانتيك، در نامهاي از نيما است. نيما به تعبير شفيعي كدكني (1398: 57) «سرشاخۀ نوعي برداشت از رمانتيسم اروپايي محسوب ميشود و تحت تأثير رمانتيسم فرانسه است». از اين رو، ميتوان جلوههايي از آنچه رمانتيسم فردي و اجتماعي ناميده ميشود را در نوشتههاي او يافت. براي اين منظور، با استفاده از رويكرد سبكشناسي انتقادي (جفريز، 2010الف) ميكوشيم جلوههايي از باور فرديت رمانتيك را در نامهاي از نامههاي «حرفهاي همسايه» نيما نشان دهيم. سبكشناسي انتقادي ميكوشد تا با نقشهاي پيشنهادي متنيـ مفهومي خود به بررسي ايدئولوژيهاي آشكار و پنهان «متن» بپردازد و آنها را به عين نشان دهد. تأكيد اين رويكرد بر متن است و از اين نظر با جريان سبكشناسي رايج مشابهت دارد. اما از آنجاكه براي تحليل خاص خود ساختارها و نقشهايي قائل است و چارچوبي منظم ارائه ميدهد، ميتوان تفاوتهايي بين اين دو جريان سبكشناسي قائل شد. بر اين اساس، مقالۀ حاضر با به كار گيري اين رويكرد به سراغ متني از نيما ميرود تا باوري به نام فرديت رمانتيك را در لايههاي آشكار و پنهان اين متن نشان دهد. يافتهها حاكي از آن است كه ميتوان جلوههايي از اين باور رمانتيسم را در اين نامه يافت.

no abstract