تركيب بندي شعري از ديدگاه مكاتب ادبي با تكيه بر شعر «در ميدان» احمد شاملو

پيروي از طرز فكري مكاتب ادبي، تأثيرات ژرفي در تركيب‌بندي اجزاي شعر، مي‌گذارد. پايبندي به اصول فكري هر مكتب، باعث مي‌شود تا شاعر خود را در قالب‌هاي مشخصي قرار دهد و به همين ترتيب تركيب‌بندي خاصي در شعر را سبب مي‌شود. براي بررسي اين موضوع شعر «در ميدان» احمد شاملو برگزيده شد. در اين مقاله بر اساس مؤلفه هاي انديشگاني، متني (لايه‌ي بيروني، لايه‌ي دروني، لايه‌ي مركزي) و همچنين پديدارشناسي به لحاظ ارتباط روانشناسي بين متن و انديشه، به بررسي تركيب‌بندي اجزاي شعر «در ميدان» پرداخته شد. روش اين تحقيق بر اساس روش ديالكتيكي است، چه اين كه در اين روش ابتدا كل سنجيده مي‌شود و سپس اجزاي نسبت به يكديگر و نسبت به‌كل ارزيابي مي‌شوند. به‌طور كلي به سه قسم مجهولات به معلومات تبديل مي‌شود. استقرا، تمثيل و قياس . استقرا سير از جزء به‌كل است. تمثيل سير از جزء به جزء است و قياس سير از كل به‌ جزء است. از اين سه قسم، قسم سوم از درجه‌ي اعتبار بالاتري برخوردار است. نتيجه آن‌كه اين شعر با توجه به ريشه‌هاي تاريخي و شخصي در ناخودآگاه شاعر به جهت گشتالتي داراي بار منفي در بازنمايي خاطره‌هاي تلخ گذشته است كه تأثير خود را بر تمام اركان شعر گذاشته است. براي نمونه اين شعر داراي دو طيف رئاليستي و سورئاليستي است. وجه رئاليستي جنبه‌ي تاريك و بازسازي‌شده است و وجه سورئاليستي جنبه‌ي روشن و بازآفريده شده بر اساس منطق فراعقلي و ربط‌هاي ديگر است.

no abstract