مقايسه شيوه شاعران سبك اصفهاني و سبك هندي در ميزان رويكرد به شعر سبك عراقي

Comparison of the style of Esfahani style and Hindi style poets In the rate of approach to Iraqi style poetry

يكي از شگردهاي مطرح در گستره سبك‌شناسي، مقايسه آثار ادبي مشابه با هم در دوره‌هاي گوناگون تاريخي است كه نتيجه اين شباهت‌ها و تفاوت‌ها، رمز و راز برتري شاعري بر ديگري و نيز ميزان تأثيرگذاري‌هاي زباني و تاريخي و فرهنگي بر متن ادبي، نشان خواهد داد. با نگاهي گذرا به اشعار سبك هندي و اصفهاني، به‌وضوح مي‌توان گرايش فزاينده سرايندگان آن‌ها را در به‌كارگيريِ شگردها و فنون شاعري نسبت به پيشينيان دريافت. فنون و ابزاري كه در جنبه‌هاي مختلف (فرمي و محتوايي) سبب فاصله‌گيري گفتار سراينده بر روي زنجيره زبان، از هنجار و زبان معيار و نزديكي آن به زبان ادب و شعر مي‌شود. در اين راستا، تعيين سبك يك شاعر نيز، تشخيص و شناسايي همين ابزارها و شگردها در بسامد است كه از شاعري به شاعر ديگر متفاوت هست و اين‌چنين است كه سبك‌هاي فردي به وجود مي‌آيد. بر اين اساس، بايد گفت كه تفاوت اصلي شيوه شاعران سبك اصفهاني و هندي در ميزان رويكرد شاعران اين روزگاران به شعر شاعران و مضمون‌هاي مرسوم ادبي (motiv) در سبك عراقي رايج در ايران است. بيدل به‌عنوان سرآمد سبك هندي مي‌كوشد كه تحت‌تأثير سبك اصفهاني نباشد (نظريه اضطراب تأثير)؛ به‌گونه‌اي كه اين رويكرد در برابر شاعران سبك عراقي با شدّت كمتر و در برابر امثالِ صائب با شدّت بيشتر، صورت گرفته است.

One of the most widely used stylistic techniques is the comparison of similar literary works in different historical periods. The result of these similarities and differences will be the mystery of the poetchr('39')s superiority to the other, as well as the level of linguistic, historical and cultural influences on the literary text. With a quick look at Indian poetry and Isfahani style, one can clearly understand the increasing tendency of their creators to apply poetry techniques and techniques to their predecessors. Techniques and instruments that, in different aspects (form and content), distort the speech on the language chain from the standard and standard language and its proximity to the language of poetry and poetry. In this regard, determining the style of a poet is to identify and identify the same tools and techniques in frequency that vary from poet to poet. Accordingly, it should be noted that the main difference between the style of Isfahan and Indian style poets in the poetchr('39')s approach to poetry of these times is poetry and common themes of the literary (motiv) themes in the common Iraqi style in Iran. Biddle strives to end the style of Hindi not influenced by Isfahanchr('39')s style (impact anxiety theory); Such an approach is less intense against the Iraqi style poets and is more intense than the likes of Saeb.