خوانش تطبيقي حضور راوي نامعتبر در رمان هاي سن عقل از ژان پل سارتر و ناقوس از آيريس مرداك

Unreliable Narrators in Jean-Paul Sartre’s The Age of Reason and Iris Murdoch’s The Bell

تحقيق حاضر، با تمركز بر روايت ­شناسي، به بررسي تطبيقي رمان­هاي سن ­عقل از ژان پل سارتر و ناقوس از آيريس مرداك مي­ پردازد. تمركز اصلي اين تحقيق بر روي راوي نامعتبر است، مفهومي محبوب در دنياي كنوني كه بشريت در آن از سوء­تفاهم ­ها رنج برده و طعم ناكامي زبان در انجام رسالت خود در گردآوري انسانها در كنار يكديگر را چشيده­ است. در روايت ­شناسي، بي­ اعتباري بعنوان يك ويژگي گفتمان روايي در نظر گرفته شده ­است. وين بوث تئوري مفهوم «راوي نامعتبر» را پايه­ ريزي كرده و چارچوب نظري مطالعۀ حاضر متشكل از مفاهيم نويسندۀ واقعي، نويسندۀ ضمني و راوي نامعتبر وي به منظور انجام تحليلي تطبيقي از رمان­ هاي منتخب است. در گذشته، مطالعات انجام شده بر روي راوي نامعتبر بر راويان هومودايجتيك متمركز بوده ­اند. در اينجا، تكنيك­ هاي روايي ديگري مانند زاويۀ ديد روايت در بررسي هدف حضور راويان نامعتبر در رمان ­هاي منتخب در نظر گرفته شده­ اند. به­ عبارت­ ديگر، زاويۀ ديد و حضور چند صدايي در روايت نامعتبر از اهميت زيادي برخوردار هستند. اين تكنيك­ هاي روايي و راويان نامعتبر در زمينۀ سياسي و فرهنگي آثار مورد بررسي قرار مي گيرند تا به واكاوي نقش آنها در ايجاد اين نوع از راويان و ذهنيت و عينيت روايت­ هايشان پرداخته شود. بر­ اين­ مبنا، تحقيق از تاريخ ­گرايي­ نوين، به خصوص نظريۀ استفان گرين ­بلت، بعنوان رويكردي ديگر براي مطالعۀ حضور و كاركرد راويان نامعتبر استفاده مي­ كند تا حضور راويان نامعتبر را در اين آثار آشكار سازد.

The present study is a comparative study of Jean-Paul Sartre’s The Age of Reason and Iris Murdoch’s The Bell. The main focus is on “unreliable narrator” which is a popular concept at the present time when humanity enjoys manipulating each other and suffers himself from misunderstandings. Wayne C. Booth was the earliest theorist who provided a practical definition of “unreliable narrator” and his theory is considered as the framework. Previously, the studies only focused on homodiegetic narrators but, here, other narrative techniques are analyzed. In other words, the point of view and the presence of multiple perspectives and voices are crucial in the analysis of unreliable narratives. These narrative techniques and unreliable narrators are scrutinized at the social and political contexts of the novels. Accordingly, New Historicism, specifically Stephen Greenblatt’s theory, is used as another approach to reveal the presence and function of the unreliable narrators in the selected literary works.