ريشه‌هاي چيني وزارت توأمان در عصر ايلخاني

The Chinese Roots of the Common Ministry in the Ilkhanid Era

لازمه هر حكومتي بعد از شكل­گيري و تثبيت، برپايي تشكيلات ديواني است. مغولان پيش از تشكيل حكومتي متمركز و گسترده، اقوامي صحراگرد بودند و آموخته‌هايشان متأثر از تمدن‌هاي پيرامون خود بود. آنان در آسياي مركزي و در همسايگي اقوام متمدن از جمله اويغورها و ختاييان بودند. اين نزديكي و همسايگي، رشته‌هاي ارتباطي بين آن­ها را در قالب‌هاي مختلف به‌وجود آورد. علاوه بر اين اقوام، مغولان در همسايگي تمدن بزرگ چين قرار داشتند و با حضور در ايران مختصاتي از تمدن چيني را با خود به ايران آوردند از جمله‌ي اين­ها مي­توان به شيوه وزارت توأمان در ساختار حكومتي ايلخاني را نام برد اگرچه وزارت توأمان در ايران داراي ريشه تاريخي بومي است اما اين هماهنگي در وزرات، با فرهنگ چين پيوستگي بيشتري داشت. اين مقاله برآن است تا به شيوه توصيفي- تحليلي ريشه­هاي وزارت توأمان در چين و كانال­هاي ارتباط تمدني ايران و چين شامل قوم ختا، اويغور و جاده ابريشم كه در انتقال پروسه وزارت توأمان از چين به ايران سهيم بودند را مورد بررسي قرار دهد.

The requirement of any government after its formation and consolidation is the establishment of a judicial organization. The Mongols were nomadic tribes before the formation of a centralized and extensive government, and what they learned was influenced by the civilizations around them. They were in Central Asia and in the vicinity of the civilized tribes, including the Uyghurs and the Khitais. This closeness and neighborhood created the threads of communication between them in different forms. In addition to these tribes, the Mongols were in the neighborhood of the great Chinese civilization and with their presence in Iran brought with them to Iran some elements of the Chinese civilization. Among these, one could name the method of the common Ministry in the Ilkhanid government structure. Although the common Ministry in Iran has indigenous historical roots, this coordination in the ministry was more closely linked to the Chinese culture. This article uses a descriptive-analytical method to describe the roots of the common Ministry in China and the channels of Iranian-Chinese civilization, including the Khitai, Uyghur and Silk Roads, which contributed to the transfer of the common Ministry from China to Iran.