بررسي سبك شناسي اشعار اديب نيشابوري

A study of the stylistics of Adib Neyshabouri's poems

اگر سبك را «انحراف از نرم» بدانيم، يكي از شاعراني كه در عصر مشروطه داراي سبك شخصي بوده‌است، ميرزا عبدالجواد نيشابوري، متخلص به «اديب» است. وي در زماني‌كه اكثر شاعران عصرش، اشعارشان را در خدمت مردم و مشروطه قرار داده ‌بودند، همچنان از مفاهيم كهن صحبت ميكند. با اين نگرش، ميتوان اديب را به علت دلبستگي و آشنايي بسيار زياد با زبان و ادب كهن فارسي و عربي، تقليد و پيروي فراوان از سبك خراساني، خصوصا فرخي سيستاني، شاعر دوره بازگشت دانست كه در دوره مشروطه زندگي ميكند اما در اشعارش به مسايل رايج عصر مشروطه نميپردازد. حتي رگه‌ هايي از عرفان هم در اشعار او يافت ميشود، حداقل در حد استفاده از اصطلاحات صوفيانه كه در شعر او بوفور بكار رفته است. عواملي مانند انس با اشعار پيشين و مطالعات فراوان در حوزه ادب فارسي و عربي و در نتيجه استفاده فراوان از كلمات و تركيبات كهن، كلمات غريب و نامانوس، كلمات و عبارات عربي، فراواني اشارات و تلميحات، بهره‌گيري وسيع از اطلاعات در علوم مختلف باعث دشواري و ديريابي اشعارش شده است. از ديگر ويژگيها و نشانه‌هاي گرايش او به زبان كهن ميتوان به استفاده فراوان از افعال پيشوندي، بكارگيري دو حرف اضافه براي يك متمم و استفاده از عدد و معدود، جابجايي اجزاي فعل مركب و استفاده از فرايند واجي كاهش و افزايش اشاره كرد. در سطح ادبي از تضمين و تلميح به علت آشنايي با علوم مختلف و زبان عربي، بيشتر بهره برده و از تشبيه و استعاره در اشعارش به ميزان فراوان استفاده كرده است.از اديب حدود پنج هزار بيت باقي مانده است كه بيشتر در قالب غزل، قصيده و رباعي است.

Mirza Abdul Javad Neyshabouri, nicknamed "Adib", is one of the poets who had a personal style during the constitutional era. He continues to speak of love and affection as most of the poets of his day put their poems at the service of the people and the constitution. With this attitude, Adib can be considered an imitator and follower of Khorasani style, especially Farrokhi Sistani, the poet of the return period, who lives in the constitutional period but in his poems to issues due to his great attachment and familiarity with the ancient Persian and Arabic language and literature. It is not common in the constitutional age. Even traces of mysticism can be found in his poems, at least to the extent of using the Sufi terms used extensively in his poetry. Factors such as familiarity with previous poems and numerous studies in the field of Persian and Arabic literature and as a result the abundant use of ancient words and combinations, strange and unfamiliar words, Arabic words and phrases, abundance of allusions and allusions, extensive use of information in various sciences make it difficult. an‎d it's been a long time coming. Other features and signs of his propensity for the ancient language include the use of prepositional verbs, the use of two additional letters for a complement, and the use of numbers and few, the shifting of compound verb components, and the use of the vowel process to reduce and increase. At the literary level, he has benefited more from the guarantee and allusion due to his familiarity with various sciences and Arabic language, and he has used metaphors and metaphors in his poems to a great extent.