چند نكته در باب حجيت جمعيۀ قرآن و عترت

نويسندگان در توضيح مدعاي خود در مورد خلافت اجتماعيه قرآن و عترت، به اين نكته اشاره مي‌كنند كه قرآن كلام الله يعني تجلّي خدا است و اين صفت واقعي است نه معاني نفسي و ذهني. از اين تجلّي خداوند، هر كسي به اندازۀ استعدادش بهره مي‌برد؛ استعدادي كه به درجۀ تعبد و اطاعت او بر مي‌گردد يعني درجۀ تسليم در برابر خلفاي راستين خدا. بدين روي وجهي از حديث ثقلين، يعني خلافت اجتماعيۀ قرآن و عترت روشن مي‌شود. متقابلاً عصيان اين خلفاي راستين، فرو افتادن در ورطۀ ضلالت شياطين را در پي دارد. نتيجۀ ديگر اين مباحث آن است كه هر كس به درجۀ بالاتري در اين معرفت و اطاعت دست يافت، بايد با كساني كه در درجۀ پايين‌تر هستند، به رفق و مدارا رفتار كند

no abstract