تأثير روان‌درماني پويشي فشرده كوتاه‌مدت بر اضطراب در بيماران روماتوئيدي

زمينه و هدف: آرتريت روماتوئيد شايع ترين بيماري التهابي روماتيسمي است. در اكثر جوامع شيوع تقريبي 3 درصد دارد. اضطراب يكي از شايعترين تجارب ناخوشايند روانشناختي است كه در بيماران روماتوئيدي گزارش شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي رواندرماني كوتاهمدت فشرده (ISTDP) بر كاهش اضطراب بيماران روماتوئيدي انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع پژوهش هاي نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و همراه با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل بيماران آرتريت روماتوئيدي بود كه در طول مدت پژوهش به كلينيكهاي روماتولوژي شهر كرمان مراجعه كرده بودند متخصصان روماتولوژي بر اساس ملاكهاي انجمن روماتولوژي امريكا و ملاكهاي ورود و خروج، 40 نفر از بيماران زن و مرد بهصورت هدفمند انتخاب شدند. سپس اعضا گروه نمونه بهصورت تصادفي به دو گروه 20 نفري آزمايش و گواه تقسيم شدند. براي گروه آزمايشي 15 جلسه يك و نيمساعته رواندرماني پويشي فشرده كوتاه مدت انجام شد كه بهصورت هفتهاي يكبار و بهصورت فردي برگزار شد. پس از 15 جلسه مداخله، گروه آزمايشي و گواه مجدداً پرسشنامههاي مقياس اضطراب و افسردگي بيمارستان را پر كردند. اطلاعات پژوهش با استفاده از تحليل كوواريانس و به وسيله ي نرم افزار SPSS 19 مورد تحليل قرار گرفتند. يافته ها: يافته هاي تحقيق پس از بررسي نمرات پيشآزمون بين دو گروه آزمايش و گواه بيانگر اين مطلب بود كه روان درماني پويشي كوتاه مدت فشرده بر كاهش نمره اضطراب در بيماران روماتوئيدي مؤثر است (P 0/05) . نتيجه گيري: به نظر مي رسد به كارگيري مفاهيم و فنون روان پويشي در درك اختلالات اضطرابي، بسيار مهم هستند. روان درماني پويشي كوتاه مدت فشرده با تأثير بر مسير تخليه اضطراب و كنترل دقيق و پايش لحظه به لحظه اضطراب، احساس و دفاع ها كمك شاياني به كاهش اضطراب و كاهش نشانه هاي باليني در بيماران روماتوئيدي ميكند.