پيش‌بيني مشكلات تغذيه‌اي كودكان مبتلا به اختلال اتيسم بر اساس تاب‌آوري و سبك تعاملي مادران

زمينه و هدف: مشكلات غذا خوردن در كودكان داراي اختلالات طيف اتيسم بيشتر از همتايان سالم آنها است و مي تواند روي سلامتي، برقراري ارتباط و ساير ناتوانايي هاي آن ها تاثير منفي بگذارد. تاب آوري و سبك تعاملي مادر نقشي حياتي در سلامت، رفتارها و كيفيت زندگي اين كودكان دارد. هدف از انجام اين مطالعه پيش بيني مشكلات خوردن كودكان طيف اتيسم بر اساس تاب آوري و سبك تعاملي مادران آن ها است. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع توصيفي و همبستگي است. جامعه آماري اين مطالعه كودكان داراي اختلالات طيف اتيسم ۴ تا ۷ ساله بودند كه به مراكز خصوصي توانبخشي شهر تهران مراجعه كردند. حجم نمونه ۹۰ نفر، به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شد. جمع آوري اطلاعات با استفاده از پرسشنامه ي رفتار خوردن كودكان، پرسشنامه تاب آوري و مقياس رابطه والدكودك صورت گرفت. داده هاي اين پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS و با استفاده از روش همبستگي پيرسون تحليل شد. يافته ها: بر اساس يافته ها، افزايش تاب آوري مادران باعث كاهش مشكلات خوردن در كودكان داراي اختلالات طيف اتيسم شد ( P 0/01 ). همچنين افزايش كيفيت رابطه والدكودك باعث كاهش مشكلات خوردن در اين كودكان مي شود (P 0/05) همچنين افزايش تاب آوري اين مادران بصورت مستقيم بر افزايش كيفيت تعامل والدكودك تاثير مي گذارد ( P 0/01 ). ميزان تاب آوري مادران مي تواند پيش بيني كننده مشكلات خوردن در كودكان مبتلا به اختلال طيف اتيسم باشد. نتيجه گيري: تاب آوري و سبك ارتباطي مادران در بروز مشكلات تغذيه اي كودكان داراي اختلالات طيف اتيسم نقش كليدي دارد. به نظر ميرسد بتوان با تقويت رابطه والدكودك و تاب آوري مادران، مشكلات تغذيه اي اين كودكان را كاهش داد.