اثربخشي آموزش خودمراقبتي معنوي بر خودشفقت ورزي و شجاعت اخلاقي پرستاران

زمينه و هدف: پرستاران تحت تأثير عوامل فشارزاي متعددي هستند كه عوامل معنوي مي تواند بر كيفيت زندگي كاري آن ها تأثير بگذارد. هدف از انجام اين پژوهش بررسي اثربخشي آموزش خودمراقبتي معنوي بر خودشفقت ورزي و شجاعت اخلاقي پرستاران بود. مواد و روش ها: تحقيق حاضر به لحاظ هدف كاربردي و ازنظر روش، نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش را كليه پرستاران شاغل در بيمارستان پاستور نو تهران در پاييز ۱۳۹۸ تشكيل مي دادند. از بين پرستاران شاغل در بيمارستان پاستور نو، ۳۰ نفر كه معيارهاي ورود به پژوهش را دارا بودند، به روش در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل (هر گروه ۱۵ نفر) جايگزين شدند. ابتدا افراد هر دو گروه آزمايش و كنترل، پرسشنامه هاي خودشفقت ورزي نف و شجاعت اخلاقي سكركا را به عنوان پيش آزمون تكميل كردند. سپس گروه آزمايش، تحت آموزش خودمراقبتي معنوي قرار گرفتند ولي گروه كنترل هيچ گونه مداخله اي را دريافت نكردند. بعد از پايان دوره، مجدداً افراد هر دو گروه آزمايش و كنترل، همان پرسشنامه ها را به عنوان پس آزمون تكميل كردند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ و توسط آزمون آماري تحليل كوواريانس تجزيه وتحليل شدند. يافته ها: يافته ها نشان داد كه ميزان خودشفقت ورزي و شجاعت اخلاقي گروه آزمايش، در مقايسه با گروه كنترل، به طور معناداري افزايش يافته است (P 0/05). نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي به دست آمده مي توان گفت آموزش خودمراقبتي معنوي با كنترل افكار و هيجانات منفي و تقويت احساس تعهد به شغل، ارزش هاي ديني و نوع دوستي باعث مي شود كه خودشفقت ورزي و شجاعت اخلاقي در پرستاران را افزايش يابد اين امر علاوه بر پرستاران براي سلامت بيماران نيز مفيد است.