تحليل نيمرخ عملكردي حافظه و توجه در كودكان داراي اختلال نارسايي توجه/بيش‌فعالي، كودكان با اختلال يادگيري و كودكان با شرايط همبود

پژوهش حاضر باهدف بررسي نيمرخ عملكردي كودكان داراي اختلال نارسايي توجه/بيش‌فعالي، كودكان با اختلا‌‌ل يادگيري و كودكان با شرايط همبود اختلال نارسايي توجه/بيش‌فعالي و اختلال يادگيري در انواع حافظه و توجه انجام گرفت. روش پژوهش حاضر توصيفي و از نوع پسرويدادي بود. با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس 30 دانش‌آموز عادي، 30 دانش‌آموز داراي اختلال نارسايي توجه/بيش‌فعالي، 30 دانش‌آموز داراي اختلال يادگيري و 30 دانش‌آموز با شرايط همبود پس از شناسايي، ارزيابي و تشخيص؛ در انواع مولفه هاي حافظه و توجه مورد بررسي و ارزيابي قرار گرفتند. از روش تحليل واريانس چند متغيره و آزمون‌ تعقيبي شفه به همراه رسم نيمرخ عملكرد گروه ها به منظور تحليل داده هاي گردآوري شده استفاده شد. نتايج حاكي از تفاوت معنادار بين عملكرد كودكان عادي با هر سه گروه كودكان داراي اختلال در همه زير نوع‌هاي حافظه و توجه بود (0.01 p). همچنين ضعيفترين عملكرد در كاركرد حافظه متعلق به گروه همبود و ضعيفترين عملكرد در زير مقياس‌هاي توجه نيز در گروه كودكان با اختلال نارسايي توجه/بيش فعالي مشاهده شد. در دو ﻣﺆﻟﻔﻪ ﺣﺎﻓﻈﻪ دﯾﺪاري و ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﯿﺰ ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﺎداري ﺑﯿﻦ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺳﻪ ﮔﺮوه داراي اﺧﺘﻼل ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺷﺪ (0/01 p). ﺑﺎاﯾﻦوﺟﻮد درزﻣﯿﻨﻪي ﺣﺎﻓﻈﻪ ﮐﺎري و ﮐﻼﻣﯽ، ﮐﻮدﮐﺎن ﺑﺎ اﺧﺘﻼل ﻧﺎرﺳﺎﯾﯽ ﺗﻮﺟﻪ/ﺑﯿﺶﻓﻌﺎﻟﯽ و ﮐﻮدﮐﺎن ﺑﺎ اﺧﺘﻼل ﯾﺎدﮔﯿﺮي ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﺎداري را ﻧﺸﺎن ﻧﺪادﻧﺪ (0/05 p). درزﻣﯿﻨﻪي ﺗﻮﺟﻪ ﭘﺎﯾﺪار ﻧﯿﺰ دو ﮔﺮوه اﺧﺘﻼل ﯾﺎدﮔﯿﺮي و ﮔﺮوه ﻫﻤﺒﻮد ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﺎداري را ﻧﺸﺎن ﻧﺪادﻧﺪ (0/05 p). ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ در ﺗﻮﺟﻪ ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﺎداري ﺑﯿﻦ دو ﮔﺮوه ﮐﻮدﮐﺎن ﺑﺎ اﺧﺘﻼل ﻧﺎرﺳﺎﯾﯽ ﺗﻮﺟﻪ/ﺑﯿﺶﻓﻌﺎﻟﯽ و ﻫﻤﺒﻮد ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﺸﺪ (0/05 p). با توجه به اين يافته‌ها به نظر مي‌رسد كه همراه بودن دو اختلال نارسايي توجه/بيش‌فعالي و اختلال يادگيري مي‌تواند ضعف بيشتر در عملكردهاي مبتني بر حافظه را براي فرد به همراه داشته باشد.