مطالعۀ تجربۀ اجتماعي ازخودبيگانگي در زنان و ارائۀ راهبردهاي براي رهايي از آن

ازخودبيگانگي محصول دنياي مدرن است كه بر اثر تغيير در شيوه تقسيم كار، فرايند توليد و سلب مالكيت در جهان شروع به گسترش كرد كه نتيجه آن چند‌پارگي روابط فرد با خود و جهان پيرامون و از بين رفتن اصالت انساني است و در اين بين زنان متأثر از سياست‏هاي نابرابري و تبعيض جنسيتي، محروميت‏هاي ناشي از سلب مالكيت و نگاه ابزاري و شيءوارگي در رسانه به‌شدت تحت‌تأثير اين مسئله قرار گرفتند. بنابراين، هدف از اين تحقيق كشف و تفسير تجربه زنان در باب ازخودبيگانگي و ارائه راهبردهاي برايي رهايي از آن با استفاده از روش نظريه مبنايي است. براي گردآوري داده‏ها از شيوه نمونه‏گيري هدفمند استفاده شده است كه 20 نفر از زنان شهر مشهد انتخاب شده و مورد مصاحبه عميق قرار گرفته‏اند و داده‏هاي به‌دست‌آمده نيز طي سه مرحله كدگذاري تحليل شده‏ است. نتايج نشان مي‏دهد: مقوله‏هايي از قبيل: تبعيت از سلطه، شخصيت نمايشي و ساير مقولات علي كه در متن تفسير شده‏اند موجب ايجاد و تشديد ازخودبيگانگي در زنان شده و وجود اين شرايط توأم با تضعيف قدرت اراده و اختيار در آنان فرصت تجربه‌كردن، شناخت از خود و استعدادها را در آنان كاهش داده است. بنابراين، براي رهايي از اين جهان محصور‌شده زنان راهبردهاي متعددي را ارائه كرده‏اند كه مهم‌ترين آن ارتقاي سطح آگاهي و شناخت از خود و جهان پيرامونشان است تا بتوانند به نوسازي اصالت خود مداومت ورزند و جهان اجتماعي خود را توأم با آزادي و آگاهي خلق كنند.