بررسي ارتباط طول مدت شيردهي با سرطان آندومتر: يك مطالعه مورد شاهدي

مقدمه: سرطان آندومتر، شايع‌ترين بدخيمي ژنيكولوژيك در كشورهاي توسعه يافته است. ميزان سرطان آندومتر در ايران در حال افزايش است. خطر سرطان آندومتر وابسته به سطوح استروژن است كه شيردهي باعث كاهش آن مي‌شود. مطالعه حاضر با هدف مقايسه طول مدت شيردهي در زنان مبتلا به سرطان آندومتر و زنان غير‌مبتلا به سرطان آندومتر انجام شد. روش‌كار: اين مطالعه مورد شاهدي گذشته‌نگر در سال 1396 بر روي 240 زن مراجعه‌كننده به بيمارستان‌هاي تحت پوشش دانشگاه شهيد بهشتي شهر تهران انجام گرفت. گروه مورد زنان مبتلا به سرطان آندومتر و گروه كنترل زنان غير‌مبتلا به سرطان آندومتر بودند. جمع‌آوري اطلاعات از طريق مصاحبه و تكميل پرسشنامه‌هاي مشخصات جمعيت‌شناختي، باروري، سوابق پزشكي و اطلاعات مربوط به سرطان آندومتر انجام شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 21) و آزمون‌هاي تي مستقل، كاي دو، من ويتني و منحني راك انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: 24 نفر (20%) از زنان گروه مورد و 41 نفر (34%) از زنان گروه كنترل سابقه شيردهي را گزارش كردند. ميانگين طول مدت شيردهي در گروه مورد 22.19±58.58 و در گروه كنترل 15.38±72.61 ماه بود. طول مدت شيردهي در گروه مورد به‌طور معني‌داري از گروه كنترل كوتاه‌تر بود (0.004=p). نتيجه‌گيري: زنان مبتلا به سرطان آندومتر دوره شيردهي كوتاه‌تري داشتند، لذا آموزش شيردهي بايد مورد توجه مراقبت‌هاي پس از زايمان قرار گيرد.