كليدواژه :
آبشوران , طنز موقعيت , داستان كوتاه , درويشيان
چكيده فارسي :
طنز موقعيّت با واژگون كردن حقيقت موقعيّت ها و چيدن موقعيّت هاي متناقض در كنار هم ايجاد مي‌شود و صحنهاي را مي آفريند كه تصوّر آن خنده دار است. در ميان داستان‌نويسان معاصر، علي‌اشرف درويشيان در آثار خود از ساخت موقعيّت‌هاي طنزآميز براي بيان مشكلات اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي سود جسته است. از اين رو، در پژوهش حاضر تلاش مي‌شود تا انواع موقعيّت‌هاي طنزآميز در يكي از مجموعه داستان‌هاي كوتاه درويشيان، با عنوان مجموعه داستان آبشوران كه دربرگيرندۀ يازده داستان كوتاه است، بررسي شود. در جستار پيش رو، با بهره‌گيري از روش توصيفي‌تحليلي و آماري، در پي پاسخ به اين سه پرسش هستيم: اوّل آنكه بر اساس نظريّۀ طنز موقعيّت، درويشيان با چه ابزاري موقعيّت‌هاي طنزآميز را در داستان‌هاي كوتاه خود ايجاد كرده است؟ ديگر آنكه كدام مؤلّفۀ طنز موقعيّت را مي‌توان به عنوان شاخص سبكي درويشيان در اين مجموعه داستان كوتاه در نظر گرفت؟ همچنين، نويسنده با بهره‌گيري از موقعيت‌هاي طنز در پي دستيابي به چه اهدافي بوده است؟ نتايج تحقيق حاكي از آن است كه درويشيان به كمك چهار شگرد «شخصيّت‌پردازي، پيرنگ، رفتار، صحنه» و چند خُردشگرد، موقعيّت‌هاي طنزآميز را در داستان‌هايش آفريده و مقصودِ او از ايجاد طنز موقعيّت، بيان مشكلات اجتماعي، فرهنگي و اقتصاديِ (معيشتي) مردم روستاي آبشوران به‌طور خاص و مردم ايران به‌طور عام بوده است. همچنين، عامل اصلي ايجاد موقعيّت‌هاي طنزآميز، مؤلّفۀ «رفتار» به‌ويژه در كاربست خردشگردهايي همچون «تكرار يك كنش، غافلگيري، ناسازگاري رفتار با موقعيّت و حركات مضحك» است. بنابراين، مي‌توان آن را به عنوان شاخص اصليِ سبك نويسندگي درويشيان به شمار آورد.
چكيده لاتين :
Situational humor is created by overturning situations and juxtaposing
contradictory situations, producing a scene that is funny to imagine.
Among contemporary novelists, Ali Ashraf Darvishian uses humorous
situations in his works to express social, cultural and economic
problems. Therefore in the present study we attempt to investigate the
types of situational humors in one of Darwishian’s collections of short
stories, entitled “Abshouran”, which includes eleven short stories. In
the present paper, by using descriptive-analytical methods, we seek to
answer three questions: first, according to the theory of situational
humor, by what means does Darvishian create humorous situations in
his short stories? Second, which component of situational humor can
be considered as an indicator of Darvishian’s style in this short story
series? Third, what goals did the author pursue by using humorous
situations? The results of this research indicate that with the help of
four tricks, characterization, plot, behavior, scene and a few subtricks,
Darvishian creates situational humor in his stories and in
creating such humor he means to express the social, cultural and
economic problems of Abshouran village people in particular and the
people of Iran in general. Also, the main factor in creating situational
humor is the component of behavior, especially in the use of microtechniques
such as repetition of an action, surprise, incompatibility of
behavior with the situation and ridiculous movements. Therefore, it
can be considered as the main indicator of Darvishian’s writing style.
