تأثير تنش بر واكنش هاي شيميايي فرآيند پايدارسازي الياف پلي اكريلونيتريل ويژه به‌عنوان ماده مقاوم به حرارت در كامپوزيت هاي پليمري

در اين پژوهش، تأثير تنش اعمالي بر تقدم، تأخر و نرخ پيشرفت واكنش هاي حلقوي سازي، اكسايش و هيدروژن زدايي در طي فرآيند پايدارسازي حرارتي الياف پلياكريلونيتريل ويژه به‌منظور دستيابي به الياف مقاوم به حرارت به‌عنوان تقويت كننده كامپوزيت هاي پليمري مورد بررسي قرار گرفت. در اين مطالعه، تنش مخصوص بر اساس تنش مخصوص آنتروپي بيشينه تعيين گرديد. با كاربرد آزمون هاي حرارتي، شيميايي، عنصري، تفرق اشعه ايكس، مشخصه يابي فيزيكي و مكانيكي، نرخ پيشرفت هر يك از واكنش هاي پايدارسازي به تفكيك شناسايي گرديد. بر اساس نتايج به دست آمده، تنش اثر بازدارنده بر پيشرفت واكنش‌هاي پايدارسازي داشته و ضمناً رقابت بين وقوع حلقوي سازي و هيدروژن زدايي تحت تأثير تنش اعمالي بسيار مشهود است. با افزايش تنش مخصوص، دماي شروع كاهش وزن ناشي از تخريب حرارتي، كاهش يافته است. اين نتيجه بيانگر كاهش پايداري حرارتي نمونه ها با افزايش نرخ تنش مخصوص اعمالي در طي فرآيند پايدارسازي حرارتي است. با اعمال حداقل تنش مخصوص معادل cN/tex 0.6، بيشترين نرخ پيشرفت واكنش هاي پايدارسازي به‌ويژه حلقوي سازي گروه هاي نيتريل و ارتقاي پايداري حرارتي الياف پلي اكريلونيتريل اكسيد شده جهت كاربرد در كامپوزيت هاي پليمري مشاهده گرديد.