پرسش هايدگر از معناي وجود و پيدايش مفهوم «دازاين»

پرسش از معناي وجود، از پرسش‌هاي اصلي و پردامنه در انديشۀ هايدگر است. مقالۀ حاضر به سرآغاز اين پرسش در درس‌گفتارهاي اوليۀ هايدگر برمي‌گردد؛ تا نشان دهد كه او گذشته از آنكه آن را به طور گسترده مطرح كرده است، اولاً از طريق پيوندزدن آن با پرسش از موجود من حيث هو، و نيز با مفهوم جوهر، آن را به سنت كهن مابعدالطبيعه برمي‌گرداند. ثانياً او از همان آغاز، به ويژه در ضمن بحث از جوهر، به همان پاسخي به پرسش از معناي وجود مي‌رسد كه بعدها بارها تكرار مي‌كند: در مابعدالطبيعۀ غربي وجود را همواره به حضور معنا مي‌كرده‌اند. مقالۀ حاضر سپس با آوردن نمونه‌هاي زباني زيادي، نشان مي‌دهد هايدگر هنگام بحث از صورت‌هاي مختلف پرسش از معناي وجود، از لفظ «دازاين» (Dasein) نيز بسيار استفاده مي‌كرده است؛ يعني او در آغاز دازاين را هم‌كلام با عموم اهل فلسفه در آلمان، به معناي عام وجود به كار مي‌برد و دازاين اصطلاح خاصي دال بر هويت و شخصيت انساني نيست، آن ‌چنان‌كه بعدها در وجود و زمان هست. اين مقاله سرانجام در بخش سوم نشان مي‌دهد كه هايدگر چگونه از آن معناي عام دازاين، به معناي اصطلاحي‌اش مي‌رسد و نيز چگونه در لفظ دازاين پرسش از وجود و معناي آن (حضور) نهفته است.