تأثير هورمون جيبرلين بر عملكرد، شاخص‌هاي رشدي و صفات بيوشيميايي ذرت (Zea mays L.) تحت تنش خشكي

به‌منظور بررسي تأثير هورمون جيبرلين و تنش خشكي بر ذرت آزمايشي به صورت كرت‌هاي خرد شده در قالب طرح پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار اجرا شد. تيمارهاي آزمايشي عبارتند از سطوح تنش رطوبتي در سه سطح آبياري نرمال (I0=60)، تنش متوسط (I1=90) و تنش شديد (I2=120) ميلي‌متر تبخير از تشتك تبخير كلاس A به‌عنوان فاكتور اصلي و فاكتور فرعي شامل محلول‌پاشي هورمون جيبرلين در چهار سطح عدم مصرف (G0=0)، (G1=15ppm)، (G2=20ppm) و (G3=25ppm) مي‌باشد. نتايج مقايسه ميانگين نشان داد بيشترين و كمترين عملكرد دانه به ترتيب در تيمار 60 ميلي متر تبخير از تشتك تبخير به همراه مصرف 20 پي پي ام جيبرليك اسيد و 120 ميلي متر تبخير از تشتك تبخير بدون مصرف جيبرليك اسيد به ميزان 9658.2 و 5797.3 كيلوگرم در هكتار مشاهده شد. همچنين در تمامي سطوح تنش مصرف جيبرليك اسيد موجب افزايش عملكرد دانه ذرت شد. اثر متقابل هورمون و آبياري تأثير معني‌داري بر نشاسته، پرولين، آلفا آميلاز، بتاآميلاز، پروتئاز دارد. با اعمال تنش خشكي غلظت پرولين در برگ ذرت افزايش يافت. هورمون جيبرلين در شرايط عدم تنش خشكي تأثير معني‌داري بر غلظت پرولين برگ ذرت نداشت اما در شرايط تنش خشكي باعث افزايش غلظت پرولين گرديد. كاربرد 20 و 25 پي پي ام جيبرلين در شرايط تنش كم آبي متوسط (90 ميلي متر تبخير از تشتك تبخير) غلظت پرولين برگ در مقايسه با شاهد (عدم مصرف جيبرلين) به ترتيب به ميزان 36 و 50 درصد افزايش داد. در شرايط تنش خشكي شديد (120 ميلي متر تبخير از تشتك تبخير) غلظت پرولين با كاربرد 20 و 25 پي پي ام جيبرلين به ترتيب 32 و 21 درصد بيشتر از عدم مصرف جيبرلين بود. به‌طور كلي نتايج نشان داد كه اسيد جيبرليك از طريق تأثير مثبت بر افزايش و بهبود اجزاء عملكرد در نهايت مي تواند عملكرد دانه ذرت را افزايش دهد.