اثر هشت هفته تمرين هوازي بر سطوح آنزيم هاي آنتي اكسيداني در بافت قلب رت هاي ديابتي نوع2

زمينه و هدف: هايپرگليسمي مزمن با افزايش آسيب ميوكارد ناشي از استرس اكسيداتيو همراه است. هدف از اين تحقيق بررسي اثر هشت هفته تمرين هوازي بر سطوح آنزيمهاي آنتي اكسيداني در بافت قلب رتهاي ديابتي نوع 2 بود.روش كار: در اين مطالعه تجربي، تعداد 40 سر موش نر ويستار(ميانگين وزن 22.7±185.2 گرم) به طور تصادفي در چهار گروه كنترل، ديابت، تمرين هوازي و ديابت تمرين هوازي قرار گرفتند. در اين مطالعه موش ها با استفاده از تزريق درون صفاقي نيكوتين آميد استرپتوزوتوسين، ديابتي نوع 2 شدند. پروتكل تمرين هوازي با شدت 50 60 درصدVO2max ، 5 روز در هفته به مدت 8 هفته انجام شد. پس از بيهوشي، كالبد شكافي انجام و بافت قلب برداشته شد. ميزان آنزيمهاي آنتي اكسيداني كاتالاز، سوپر اكسيد ديسموتاز و گلوتاتيون پراكسيداز در بافت قلب با استفاده از كيت و به روش الايزا اندازه گيري شد. داده ها به روش آناليز واريانس يك طرفه و آزمون تعقيبي توكي در سطح معني داري0.05 P تجزيه و تحليل شدند.يافته ها: نتايج نشان داد ميزان آنزيمهاي آنتي اكسيداني(كاتالاز، سوپر اكسيد ديسموتاز و گلوتاتيون پراكسيداز) در بافت قلب رتهاي كنترل ديابتي نوع 2 نسبت به گروه كنترل سالم كمتر بود(0.001 = P). هشت هفته تمرين هوازي موجب افزايش معني دار آنزيمهاي آنتي اكسيداني(كاتالاز، سوپر اكسيد ديسموتاز و گلوتاتيون پراكسيداز) در بافت قلب رتهاي ديابتي نوع 2 شد (0.001 = P).نتيجه گيري: با توجه به نتايج تحقيق، احتمالاً تمرين هوازي مي تواند با افزايش آنزيمهاي آنتي اكسيداني بافت قلب موجب بهبود عملكرد قلبي آزمودني هاي ديابتي شود. در نتيجه اين تمرينات به عنوان درمان كمكي در اين بيماران توصيه مي شود.