بررسي ساختار ژنتيكي گوسفند سنجابي با استفاده از نشانگرهاي ريزماهواره

زمينه و هدف: گوسفند سنجابي يكي از نژادهاي با ارزش گوسفند در غرب كشور است كه از نظر توليد گوشت و پشم اهميت زيادي دارد. با توجه به اهميت نژادهاي بومي گوسفند و اصلاح نژاد آن ها جهت دستيابي به توليد با كميت و كيفيت بيشتر، شناسايي ساختار ژنتيكي و برآورد پارامترهاي مربوطه(تعداد آلل هاي مشاهده شده و موثر، هتروزيگوسيتي، شاخص شانون و غيره) تحقيق حاضر انجام گرفت.روش كار: جمعيت مورد مطالعه شامل تعداد 100 رأس قوچ و ميش نژاد سنجابي واقع در ايستگاه مهرگان استان كرمانشاه بود كه به صورت تصادفي انتخاب شدند. استخراج DNA به روش نمكي انجام گرفت. واكنش PCR با استفاده از 10 نشانگر ريزماهواره انجام شد. قطعات تكثير شده DNA روي ژل اكريل آميد واسرشته شد و توسط روش نيترات نقره آشكار شد. امتيازدهي آلل‌ها با توجه به اندازه آن ها و در مقايسه با شاخص استاندارد PUC8 شركت فرمنتاز انجام گرفت.يافته ها: همه نشانگرهاي مورد بررسي چندشكل بودند. ميانگين تعداد آلل مشاهده شده و موثر براي تمام نشانگرها به ترتيب برابر با 4.5 و 2.9012 محاسبه شد. بيشترين و كمترين هتروزيگوسيتي مورد انتظار به ترتيب در نشانگرهاي OarFCB11 و BMS2721 برابر با 0.7548 و 0.5619 به دست آمد. متوسط هتروزيگوسيتي مورد انتظار براي تمام نشانگرها(تنوع ژنتيكي) برابر با 0.6487 محاسبه شد.نتيجه گيري: با توجه به نتايج به دست آمده مي‌توان بيان كرد كه گوسفندان مورد بررسي از سطح تنوع مطلوبي برخوردار بوده و مي توان با استفاده از اصلاح نژاد و انتخاب دام هاي برتر به پيشرفت ژنتيكي بالايي دست يافت. هم چنين نشانگرهاي مورد استفاده توانايي بالايي براي بررسي ساختار ژنتيكي گوسفندان سنجابي داشته و استفاده از آن ها در مطالعات آينده توصيه مي‌شود.