آثار تمرين هم زمان(مقاومتي-استقامتي) بر بيان ژن هاي اينترفرون گاما، اينترلوكين 18 و فاكتور رشد تراريختي بتا در لكوسيت زنان سالم و ديابتي نوع 2

مقدمه: تمرينات استقامتي موجب افزايش بيان ژن سايتوكاين هاي ضد التهابي و كاهش بيان ژن سايتوكين هاي پيش التــهابي در افراد ســالم مي شوند با اين وجود، تحقيقات در خصوص نقش تمرينات هم زمان بر بيان ژن اين سايتوكين ها در افراد ديابتي محدود است. بنا بر اين هدف از تحقيق حاضر تعيين آثار تمرين هم زمان بر بيان ژن سايتوكاين هاي پيش التهابي و ضد التهابي در لكوسيت زنان سالم و ديابتي نوع 2 بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه، 12 نفر از زنان ديابتي با محدوده سني 38-30 سال به صورت تصادفي انتخاب و در سه گروه تمرين هم زمان(سالم 6 نفر) تمرين هم زمان(ديابتي 6 نفر) و كنترل ديابتي(6 نفر) قرار گرفتند. پروتكل تمريني هم زمان شامل اجراي تمرين مقاومتي به روش درونگرا سه ست 8 تكراري با 80 درصـــد يك تكرار بيشينه( 80:8 3 ) و سپس تمرين استقامتي دويدن بر روي تردميل به مدت سي دقيقه(سه ست 10 دقيقه اي) با شدت 80-70 درصد حداكثر ضربان قلب بود. ميزان بيان ژن mRNA ( IFN-γ, IL-18 and TGF-β) لكوسيت هاي خون از طريق تكنيك Real time-PCR و بيان كمي ژن ها با استفاده از روش2-∆∆CT محاسبه گرديد. از آزمون آماري(permutation t-test) و آنواي يك راهه مستقل جهت تعيين تفاوت متغيرها lrm; استفاده گرديد. يافته هاي پژوهش: يافته هاي مطالعه حاضر نشان داد كه كاهش ميزان بيان ژن اينترفرون گاما و عامل رشد تراريختي بتا در زنان سالم و ديابتي نوع 2 بعد از فعاليت نسبت گروه كنترل معنادار نبود(P 0.05). علاوه بر اين، نتايج تحقيق نشان داد كه ژن اينترلوكين 18 در لكوسيت زنان سالم و ديابتي نوع 2 بلافاصله بعد از تمرين بيان نشده است(P 0.05). بحث و نتيجه گيري: نتاج حاصل از پژوهش حاضر بيانگر آن است كه تمرين هم زمان در يك وهله نمي تواند تغيير معناداري را در بيان ژن اينترفرون گاما، عامل رشد تراريختي بتا و اينترلوكين 18 ايجاد كند. براي ايجاد تغييرات احتمالاً به مدت و شدت بالاتري از اين نوع تمرين نياز باشد.