تهيۀ نقشۀ مديريت مخاطرات سيلاب با استفاده از الگوريتم نوين جنگل‌ تصادفي (مطالعۀ موردي:‌ حوضۀ آبخيز لواسانات)

رخداد سيل يكي از سه مخاطرۀ طبيعي و اصلي ايران است و به جرأت مي‌توان گفت كه حداقل در سال در يك نقطه از اين سرزمين سيلاب بزرگي رخ مي‌دهد. براساس مطالعات انجام‌گرفته، سالانه 40 رخداد كوچك و بزرگ سيل در جاي‌جاي كشور رخ مي‌دهد. همين موضوع ضرورت مطالعه در زمينۀ عوامل مؤثر بر وقوع سيلاب را آشكار مي‌سازد. هدف اين پژوهش، پهنه‌بندي مناطق مستعد سيل‌گير در منطقه و تعيين اولويت عوامل مؤثر در وقوع سيل با استفاده از الگوريتم جنگل‌ تصادفي است. بدين ترتيب با توجه به مطالعات و پيشينيۀ تحقيق، 9 شاخص‌ كاربري اراضي، فاصله از رودخانه، شيب، ارتفاع، شاخص رطوبت، دبي رودخانه، توان آبراهه، بارش، و انحناي زمين انتخاب شدند. پس از تعيين عامل تورم واريانس و ضريب تحمل، با وارد كردن داده‌هاي مربوط به عوامل مؤثر به نرم‌افزار R، مدلسازي با استفاده از الگوريتم جنگل تصادفي انجام گرفت و تأثير عوامل مؤثر در وقوع سيلاب در هر زيرحوضه تعيين شد و در نهايت نقشۀ پهنه‌بندي خطر وقوع سيلاب در چهار پهنۀ خيلي خطرناك، خطرناك، با خطر متوسط و كم‌خطر در محيط ARC/MAP 10.2 تهيه شد. با توجه به نتايج تحقيق در همۀ زيرحوضه‌ها بارش مهم‌ترين عامل در وقوع سيلاب در منطقه شناخته شد. در حوضه‌هاي شمالي و غربي منطقه، دبي رودخانه و شيب رتبه‌هاي بعدي تأثير در وقوع سيلاب را به خود اختصاص دادند، درحالي ‌كه كاربري اراضي در زيرحوضه‌هاي جنوبي منطقه از عوامل مهم در بروز سيلاب است. همچنين با توجه به نتايج به‌دست‌آمده، بيش از نيمي از منطقه در پهنۀ خيلي خطرناك و خطرناك واقع شده است. بخش اعظم پهنه‌هاي خطرناك و خيلي خطرناك قسمت‌هاي شمالي، شمال غربي و غربي منطقه را در برگرفته‌اند كه شامل زيرحوضه‌هاي فشم، ميگون و آهار است.