رتبه‌بندي مناطق مسكوني شهري در برابر مخاطرات زمين‌لرزه با استفاده از روش‌هاي آنتروپي شانون و تاپسيس (مطالعۀ موردي: شهر آمل)

در اين پژوهش، از روش­هاي آنتروپي شانون و تاپسيس براي رتبه‌بندي مناطق مسكوني شهري در برابر خطر زمين‌لرزه استفاده شد. بدين منظور، به‌صورت موردي در 27 ناحيه از شهرستان آمل در استان مازندران، هشت متغير شامل انرژي آزادشدۀ زمين‌لرزه‌هاي 20 سال اخير برحسب تن TNT به‌ازاي هر ناحيه، كيفيت ابنيه و ساختمان‌ها، تراكم مسكوني، تراكم ساختماني، تراكم جمعيت، نفوذ‌پذيري شبكۀ معابر، فضاي باز شهري و عمق آب زيرزميني بررسي شد. اين متغيرها با استفاده از روش­هاي آنتروپي شانون و مدل تصميم‌گيري چندشاخصۀ تاپسيس، براساس نزديكي به ايدئال آسيب‌پذيري رتبه‌بندي شدند. در محاسبۀ انرژي آزادشدۀ زمين‌لرزه‌هاي 20 سال اخير از داده‌هاي دقيق مؤسسۀ ژئوفيزيك دانشگاه تهران استفاده شد، اما اين مقادير به‌دليل كوتاه بودن دورۀ زماني الزاماً گوياي لرزه‌خيزي منطقه نبود و به همين علت وزن كمتري به اين فاكتور اختصاص داده شد. در ادامه رتبه‌هاي به‌دست‌آمده از اين تحليل به نقشۀ شهر اضافه شده و ناحيه‌هاي شهري به بخش‌هاي داراي آسيب‌پذيري خيلي زياد تا خيلي كم تقسيم شدند و نقشۀ پهنه‌بندي آسيب‌پذيري شهر تهيه شد. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه ناحيه‌هاي مركزي 24، 13، 18، 10 و 12 آسيب‌پذيري خيلي زياد و ناحيه‌هاي 19، 17، 14و 16 آسيب‌پذيري زيادي در برابر زمين‌لرزه دارند. بر همين اساس، ناحيه‌هاي 15، 21، 2، 6، 22، 25، 11، 20، 27 و 4 آسيب‌پذيري متوسط، ناحيه‌هاي 26، 9، 23، 3، 1 و 5 آسيب‌پذيري كم و ناحيه‌هاي 8 و 7 آسيب‌پذيري خيلي كمي در برابر زلزله دارند.