مقابله با مخاطرات ناشي از غلظت آلايندۀ PM2.5 با به‌كارگيري روش‌هاي رگرسيوني و شباهت مكاني-زماني و تخمين مقادير گم‌شده در سري زماني آنها (مطالعۀ موردي: شهر تهران)

با توجه به تأثير نامطلوب آلاينده‌ها بر محيط زيست و سلامت انسان، تجزيه‌وتحليل داده‌هاي كيفيت هوا اهميت زيادي در حفاظت از محيط زيست و رويارويي با مشكلات آلودگي هوا دارد. داده‌هاي گم‌شده در سري‌هاي زماني به‌خصوص داده‌هاي مربوط به آلودگي هوا موجب بروز چالشي ويژه در برابر آناليز اين داده‌ها مي‌شود كه ضرورت استفاده از روش‌هايي با عنوان جانهي را براي مقابله با اين پديده نمايان مي‌كند. مقادير گم‌شده، موجب كاهش حجم داده و تغيير الگوهاي زماني موجود در داده‌ها و نتيجه‌گيري اشتباه در تجزيه‌وتحليل داده‌ها مي‌شود. در اين پژوهش به‌منظور جانهي مقادير از‌دست‌رفته ‌در داده‌هاي سري زماني غلظت آلايندۀ  از 12 ايستگاه سنجش آلودگي شهر تهران، روشي تركيبي برمبناي رگرسيون جانهي با در نظر گرفتن وابستگي و شباهت‌هاي مكاني و زماني بين ايستگاه‌ها توسط الگوريتم پيچش زماني پويا معرفي شده است. داده‌هايي با مقادير گم‌شده با الگويي مشابه با داده‌هاي اصلي در دامنۀ 10، 15 و 20 درصد گم‌شدگي در داده‌ها با هدف ارزيابي عملكرد مدل‌هاي جانهي شبيه‌سازي شدند. سپس روش پيشنهادي در تركيب با روش‌هاي مختلف جانهي چندگانه همانند روش طبقه‌بندي و رگرسيون درختي، نمونۀ تصادفي و ميانگين تطابق پيش‌بيني كننده، اجرا و نتايج با روش‌هاي جانهي منفرد مقايسه شد. نتايج بيانگر برتري روش معرفي‌شده در تركيب با رگرسيون درختي در مقايسه با ديگر روش‌هاي جانهي چندگانه و منفرد است.