ادراك خود در مراجعان ايراني با سابقه اي از تروماي پيچيده: يك مطالعه پديدارشناسي

سابقه‌ي تروماي پيچيده در كودكي مي‌تواند به تأثيرات روان‌شناختي قابل توجهي در بزرگسالي منجر شود كه يكي از مهم‌ترين آن‌ها ادراكهاي ناسازگارانه از خود است. هدف مطالعه‌ي حاضر، فراهم كردن دركي عميق از چگونگي ادراك خود در مراجعان بزرگسال ايراني است كه سابقه‌اي از تروماي پيچيده در كودكي داشته‌اند. روش پژوهش، پديدارشناسي تفسيري است كه يك روش كيفي است. براي اين منظور، 12 مراجع (8 زن و 4 مرد) با سابقه‌اي از تروماي پيچيده (غفلت هيجاني و فيزيكي و سوءرفتار هيجاني، فيزيكي و جنسي) كه به دو كلينيك روان‌شناسي در تهران مراجعه كرده بودند با استفاده از نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از روش مصاحبه عميق استفاده شد. مصاحبه‌ها ضبط و كلمه به كلمه پياده شد و با استفاده از روش هفت مرحله‌اي كلايزي تحليل شد. دو مؤلفه‌ي اصلي به نام‌هاي درك مركزي از خود و راهبردهاي مقابله‌اي استخراج شد. درك مركزي از خود، شامل دو طبقه‌ي اصلي شرم ناسازگارانه و ترس ناسازگارانه بود؛ و راهبردهاي مقابله‌اي، شامل پنج طبقه اصلي اجتناب، برگرداندن خشم نسبت به خود و رفتارهاي جبراني بود. يافته‌ها مورد بحث و بررسي قرار گرفته‌است.