مقايسه اثربخشي درمان به كمك حيوان خانگي با بازي درماني بر اختلالات رفتاري كودكان دبستاني

هدف: اين پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي درمان به كمك حيوان خانگي با بازي‌درماني در كاهش اختلالات رفتاري كودكان دبستاني انجام شد. روش: پژوهش حاضر به لحاظ هدف كاربردي و به لحاظ ماهيت نيمه آزمايشي با طرح سه گروهي با پيشآزمون پس‌آزمون بود. جامعه آماري در اين پژوهش عبارت بود از كليه دانش‌آموزان پسر دبستاني مراجعه كننده به هسته مشاوره آموزش و پرورش و مركز مشاوره ماهان شهرستان ملاير كه تشخيص اختلال رفتاري داشتند. اعضاي نمونه در اين پژوهش در قالب گروه كنترل و دو گروه آزمايش هركدام به تعداد 15 نفر از ميان افراد داراي ملاك‌هاي ورود به اين پژوهش به روش تصادفي انتخاب شدند. براي ارزيابي اختلالات رفتاري آزمودني‌ها از پرسشنامه راتر (مقياس معلم) استفاده شد. جلسات درمان به كمك حيوان خانگي براي گروه آزمايش1 بر اساس محتواي پيشنهادي پاريشپلاس (2016) و فاين (2015) در ده جلسه ارائه شد. محتواي جلسات بازي‌درماني براي گروه آزمايش2 بر اساس بازي‌هاي پيشنهادي كداسن و شفر (2010) در ده جلسه ارائه شدند. جهت آزمون فرضيه‌ها از تحليل واريانس يك راهه و آزمون تعقيبي توكي با نرم افزار spss استفاده شد. يافته‌ها: يافته نشان دادند كه هر دو روش درمان در كاهش اختلالات رفتاري مؤثر هستند. دو روش درماني در كاهش اختلالات رفتاري تفاوت معني‌داري با يكديگر نداشتند. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي پژوهش، به نظر مي‌رسد بازي‌درماني و درمان به كمك حيوان خانگي، در كاهش اختلالات رفتاري كودكان دبستاني، نقش مهمي داشته‌اند.