معناكاوي اثر ورود مسيح به بروكسل: شمايل‌ مسيحي يا سرپيچي از آن؟

هدف پژوهش، مطالعۀ اثر «ورود مسيح به بروكسل» بر اساس مؤلفه‌هاي نظري در تفكر ژوليا كريستوا است. به همين دليل، مؤلفه‌هايي چون سرپيچي، امر نمادين، امر نشانه‌اي، تبادل امر نمادين، نشانه‌اي، معنازايي، بينامتنيت و فرايند معناكاوي بازخواني مي‌شوند. سؤال پژوهش اين است: آيا اثر مذكور در زمرۀ شمايل‌‌هاي مسيحي قرار مي‌گيرد يا سرپيچي از آن محسوب مي‌شود؟ براي پاسخ دادن به سؤال، با بهره‏گيري از روش تحليل محتواي كيفي، ويژگي‌هاي بصري و معاني چندگانۀ اثر بيرون كشيده مي‌شود. بررسي انواع سرپيچي‌ها در اثر و تمركز بر تبادل امر نشانه‌اي و نمادين، قابليت‌هاي زبان بصري انسور در اثر «ورود مسيح به بروكسل» مانند شيوۀ رنگ‌گذاري، نحوۀ قاب‌بندي خاص او با پيروي از عكاسي، استفاده وافر از ماسك‌ها و نقاب‌ها را برجسته مي‌كند. واكاوي در روابط بينامتني اثر، تغيير جايگاه مسيح، جابجايي زمان ظهور او در سال 1889 و تعويض مكان نمايش در بروكسل سدۀ نوزدهم و اوايل سدۀ بيستم را نشان مي‌دهد. معناكاوي اثر نشان مي‌دهد نمايش اشباح در پيش‌زمينه در كارناوالي از مضمون تهي شده، بيشتر از آنكه بازنمايي كلام كتاب مقدس باشد، نمايش «خروج» و سرپيچي است. خروجي كه تفسير تازه از دين و اضطراب از سلطۀ نقاب‌‌زدگان و ماسك‌‏داران يعني اشباح بورژوازي و سلطه سرمايه‌داري را نشان مي‌دهد. نتيجه اينكه به دليل فاصلۀ نقاشي مذكور از نص كتاب مقدس اين اثر در راستاي شمايل‌‌هاي مسيحي نيست و ضمن سرپيچي از آن‌ها، نوعي شمايل براي دوران مدرن بروكسل محسوب مي‌شود.