نزاع بر سر معنا در گفتمان شعر انقلاب

شعر انقلاب محصول كشمكش گفتمان‌هاي مختلفي است كه از اواخر دهة چهل تا اواخر دهة پنجاه فضاي ادبي جامعه را با مفاهيم و مضامين انقلابي و اعتراضي خود انباشته بودند. در اين پژوهش موضوع كشمكش گفتمان ادبي سكولار دربرابر گفتمان ادبي اسلام‌گرا بررسي شده‌است.در اين بررسي از نظرية تحليل گفتمان ( از منظر ارنستو لاكلو و شانتال موف) و همچنين آراء گفتمان‌شناسانة ميشل فوكو استفاده شده‌است.كشمكش دو گفتمان يادشده عمدتا بر سر معنا و تلاش آنها براي صورت‌بندي مفاهيم در شعر انقلاب بوده‌است. در اين بررسي از نكاه تاريخي و جريان‌شناسانه نيز غفلت نشده‌است. روند شكل‌گيري مفهومي به‌نام شعر انقلاب از رهگذر همين كشمكش‌ها واكاوي شده‌است. بر اساس اين پژوهش شعر انقلاب اسلامي حاصل گسست معرفت‌شناختي (به تعبير فوكو) از جريان تثبيت‌شدة سكولار و طرد آن بود. در نتيجه اين كشمكش، شعر انقلاب با مداخلة هژمونيك نهاد سياسي برآمده از انقلاب، صورت‌بندي تازه‌اي به خود پذيرفت. اين جريان متفاوت نوعي از شعر سياسي را به‌وجود اورد، كه شعر انقلاب اسلامي خوانده مي‌شود.

no abstract