تجلّي شاعرانه‌ي رنگ و آهنگ در غزليات بيدل دهلوي

از جمله تصاوير مهم بلاغي كه در بررسي و شناخت سبك شخصي هر شاعر نقش مؤثري ايفا مي‌كند، كاربرد رنگ‌ها، آهنگ‌ها و ميزان استفاده‌ي شاعر از اين نوع واژه‌ها است. اهميّت اين مسئله در شعر برخي از شاعران، به‌ويژه شاعران سبك هندي به‌حدي است كه از طريق آن مي‌توان به بسياري از سليقه‌ها، باورها، آرزوها و خواسته‌هاي شاعر پي‌‌برد. بيدل دهلوي (1054-1133 ه.ق) يكي از برجسته‌ترين شاعران سبك هندي است كه در غزليات خود به‌فراواني از اين امكان بهره‌گرفته است. هدف از اين پژوهش توصيفي‌تحليلي، بررسي نوآوري‌هاي هنري و بسامد معنايي رنگ و آهنگ، همراه با مترادفات آن (ترانه، نغمه، ساز، زمزمه، صدا، ناله و...)، در غزليات بيدل دهلوي است. نتيجه‌ي تحقيق حاكي از آن است كه شاعر با نگرش و بياني خلّاقانه از لفظ رنگ و آهنگ، با بسامد چشمگيري به‌عنوانِ نقش‌مايه و نماد چندمعنايي و محور ساختاري تصاوير بلاغي براي بيان انواع انديشه‌هاي عاشقانه-عارفانه، زيبايي شعر، هماهنگي و تناسب‌بخشيدن به اجزاي كلام استفاده نموده است.

no abstract