پژوهشي گفتمان شناختي در گسترۀ كاربردها و كاركردهاي نقش نماي "واو" در اشعار حافظ و گوته: كاربردهاي آموزشي و پژوهشي

An analysis of the discoursal uses and functions of ‘AND’ as a discourse marker in Hafiz and Goethe poetry: educational

نقش‌نماي گفتماني "واو" از نوع نقش‌نماهاي افزاينده و توصيفي است و مهم‌ترين، پيچيده‌ترين، خلاق‌ترين، گسترده‌ترين، پركاربردترين، و كارسازترين عنصر گفتماني در مديريت گفتمان است. اين پژوهش اكتشافي داراي دو مباني معرفت‌شناختي، پژوهشي، و استدلالي در تحليل كاربردها و كاركردهاي نقش‌نماي "واو" بود: بهره‌وري از ديدگاه‌هاي پژوهشگران مطرح جهاني در اين مطالعات و تحليل پيكره‌هاي خلاق زباني در عرصۀ شعر فارسي و آلماني. اين مطالعه الگوي كاربردي و كاركردي "واو" را در غزل‌هاي حافظ و اشعار گوته با استفاده از مدل وجوه گفتاري گفتمان شفرين (2006) بررسي نمود. تحليل و بررسي دو پيكرۀ شعري نشان داد كه آن داراي نقش‌هاي اوليه و ثانويه است. كاركردهاي اوليۀ واو در گسترۀ انديشگاني وجوه گفتاري گفتمان بوده و ايجاد روابط سه‌گانۀ زماني، علت و معلولي، و موضوعي بين گزاره‌ها و انديشه‌ها نتيجۀ استفاده از آن در دو اثر منظوم بود. علاوه بر نقش معهود آن يعني عطف در كنار گستره‌هاي كاربردي و كاركردي فوق، كاركردهاي گفتماني ثانويۀ آن شامل كنش‌هاي امر، گزارش و روايت، بيان هدف، استنباط، استدلال، تاكيد، توازن، گسترش، تضاد و مسئلۀ انتظارات بود كه در كتب دستور و فرهنگ لغات تحليل نشده‌اند. افزون بر اين، تركيب وجوه انديشگاني، كنش و اطلاعات از ديگر كاركردهاي اين نقش‌نما بود. و همچنين استفادۀ تركيبي از آن با ديگر نقش‌نماها نيز بررسي گرديد. و در پايان، با توجه به كشف نقش‌هاي متفاوت و منحصر به فرد براي واو، مجموعه‌اي از راه‌كارهاي كاربردي در گستره‌هاي آموزشي، راهبردهاي مديريتي در گفتمان، پژوهش، تهيه و تدوين مطالب درسي، و فرهنگ نگاري پيشنهاد گرديد.

As a cumulative and elaborative discourse marker, and is the most frequent, crucial, creative, effective, and complex discourse monitoring element. This explorative investigation enjoys two scientific and research informing resources: analysis of key authors studies and interpretation of creative corpuses in Persian and German poetry. Applying Schiffrin’s (2006) model of discourse planes of talk to discover its patterns of use and functions, this article analyzed ‘and’ in Hafiz and Goethe poems. The results revealed that this marker had uses both in primary and secondary planes of discourse. The primary planes consisted of functions in ideational structure and plane of discourse establishing temporal, cause and effect, and topic relations. an‎d the secondary planes included functions in the action and information structure of discourse dealing with command, narration, purpose, inference, justification, emphasis, balance, expansion, contradiction, and expectations. Unfortunately, these discoursal strategies and functions are not analyzed in grammar books and dictionaries. Moreover, as the results showed because of its pragmatic and indexical properties, this marker combined ideational, action, and information planes of discourse. The combination of and with other markers was another discoursal outcome of this study. Due to the exploration of new, different, and unique functions for this marker, some pedagogical and research implications in teaching languages, classroom strategies and its management, material development, and lexicography are discussed.