تجسم اعمال از نگاه شيخ بهايي و علامه مجلسي

يكي از مهم‌ترين مباحث بزرخ و قيامت مسئله تجسم اعمال است كه مورد بحث فلاسفه، متكلمين و مفسران قرار گرفته است. مساله تحقيق اين است كه آيا تجسم اعمال به معناي اين است كه تمام پاداش‌ها و كيفرهاي برزخي و اخروي همان اعمال دنيوي انسان است كه در آخرت به صورت‌هاي مختلف براي وي متمثل و متجسم مي‌شود يا اينكه بين جزاي عمل و خود عمل سنخيتي وجود ندارد بلكه انسان به ازاي عملي كه در دنيا انجام مي‌دهد در آخرت مستحق پاداش يا عذاب مي‌شود؟ شيخ بهايي و علامه دو ديدگاه متفاوت و متضاد در مورد تجسم اعمال دارند. در اين مقاله با بررسي و تبيين ديد گاه اين دو عالم برجسته در مورد آيات، روايات و استدلال‌هاي عقلي مربوط به تجسم اعمال به نتايج ذيل دست يافتيم: شيخ بهايي به عينيت ميان اعمال دنيوي و جزاي اخروي معتقد است در مقابل، علامه مجلسي نه تنها قائلان به تجسم اعمال را خارج از دين و دايره اسلام مي‌داند، بلكه با ارائه دلايل متعددي وقوع آن را مستلزم محال مي‌داند.