نقش استراتژيك تعهد عاطفي در رابطۀ بين سرمايۀ روان‌شناختي و نگه‌داشت منابع انساني كاركنان وزارت ورزش عراق

هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش ميانجي تعهد عاطفي در رابطۀ بين سرمايۀ روان‌شناختي و نگه‌داشت كاركنان وزارت ورزش عراق است. اين پژوهش از نوع تحقيقات همبستگي است. جامعۀ آماري پژوهش تمامي كارمندان وزارت ورزش در سال 1397 بودند. براي گزينش نمونۀ آماري با استفاده از روش تصادفي، با توجه به جدول كرجسي و مورگان، 300 نفر از 1286 كارمند انتخاب شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات از سه پرسشنامۀ سرمايۀ روان‌شناختي لوتانز و همكاران (2007)، پرسشنامۀ سنجش تعهد عاطفي آلن و مي ير (1991) و نگه‌داشت منابع كينت و همكاران (2009) استفاده شد. روايي (محتوا، همگرا و واگرا) و پايايي (بار عاملي، ضريب پايايي مركب، ضريب آلفاي كرونباخ) پرسشنامه‌ها حاكي از آن بود كه ابزارهاي اندازه‌گيري از روايي و پايايي خوبي برخوردارند. نتايج حاصل از آزمون فرضيه‌ها به‌وسيلۀ نرم‌افزار SMARTPLS و با استفاده از آمارۀ آزمون t و ضرايب مسير  (β) نشان داد كه سرمايۀ روان‌شناختي بر نگه‌داشت منابع تأثير معنادار و ضعيف و بر تعهد عاطفي كاركنان وزارت ورزش عراق، تأثير قوي و معنا‌داري دارد و تعهد عاطفي مي‌تواند نقش ميانجي‌گري را در رابطۀ بين سرمايۀ روان‌شناختي و نگه‌داشت كاركنان ايفا كند. در نهايت با توجه به نتايج اين پژوهش مي‌توان گفت كه در وزارت ورزش عراق نياز به تقويت سرمايۀ روان‌شناختي مديران و كاركنان وجود دارد تا بتوان براي پيشبرد اهداف و نگهداري كاركنان به موفقيت رسيد.